Part 44

Het gordijn gaat dicht. Ik sta weer rechtop en kijk bijna smekend naar Harry. Hij zegt niets en loopt weg. Maar ik ren achter hem aan, pak zijn arm vast. 'Harry, alsjeblieft, zeg iets.' hij draait zich snel om en lacht sarcastisch. 'Wat moet ik zeggen dan? Ik ben klaar met je.' Dat voelde als een mes door mijn hart. Tranen branden weer in mijn ogen. Harry rukt zich los, en loopt weg. 'Dat krijg je ervan als je zo arogant bent.' lacht Charissa als ze langs me heen loopt. Ik krijg nu echt zo de neiging haar voor haar kop te slaan, maar ik negeer haar. Ik loop naar mijn kleedkamer en zak op mijn stoel. Ik had in thuis in Londen moeten blijven.

Harry's pov

Woest op mezelf gooi ik een deur open. Met gebalde vuisten sla ik tegen de muur, waar ik gelijk spijt van krijg. Mijn knokkels zijn rood van het bloed, maar eigenlijk kan het me niets schelen. Ik heb haar pijn gedaan, waarom ben ik zo stom om dat te zeggen. Ik laat me zakken tegen de muur. 'Leuk pakje, Hazza.' hoor ik een zeer bekende stem roepen. Ik kijk op, zeer verrast door zijn stem. 'Louis!' hij grijnst breed. Ik kijk langs hem heen en zie de jongens staan. Gelijk sta ik op en geef ik ze een knuffel. 'Jemig, wat heb ik jullie gemist! Wat doen jullie hier?' 'Gewoon een bezoekje. En je had ons uitgenodigt om te komen kijken, remember?' lacht Liam. 'Ja, dat is waar.' geef ik glimlachend toe. 'Dus,' begint Louis. 'ga ke ons nog uitleggen waarom je knokkels bloeden?' Ik kijk naar mijn knokkels. 'Ja, nou. Het is een lang verhaal.' zucht ik. 'Ik denk dat we het wel kunnen volgen.' lachen Zayn en Niall. Dus ik vertel alles tot in de detail. 'En net voor het gordijn dicht ging, zei ze dat ze van me hield.' Vragend kijkt Louise aan. ''En toen heb jij je knokkels kapot geslagen?' 'Nou, ja. Eigenlijk wel ja. Ik wil gewoon zoveel doen, ik wil tegen haar schreeuwen, ik wil haar in mijn armen, ik wil van haar houden. Maar het kan allemaal niet.' Alle vier zuchten ze tegelijk. 'Lieve Hazza, dat is nou verliefd zijn.'