An unwelcome visitor

Wanneer ik mijn ogen open doe is het eerste wat ik hoor een zacht gesnurk.
Ik kijk op naar Jacob, en zie dat hij ook in slaap gevallen is. Dan kijk ik de kamer rond, en zie dat de andere al weg zijn.
Hoe laat is het? vraag ik me af.
Ik hoor opeens een ander geluid dan het gesnurk van Jacob, en ik spits mijn oren.
Ik hoor weer het geluid, en het klinkt alsof er iemand rent. Ik kijk naar het raam, en zie een lijkbleek gezicht.
Een vampier, maar geen bekende.
Ik staar de vampier aan, en die staart terug.
Het is een jongen met witblond haar en felrode ogen. Hij maakt een sissend geluid en kijkt me woedend aan.
Ik krijg kippenvel, maar het schiet me dan te binnen dat ik óók iets van een vampier in me heb.
Ik kijk arrogant en sis terug.
Mijn gesis maakt hem woedend.
Een schrille grom ontsnapt uit zijn keel, en hij trekt door tot in mijn botten.
Ik heb het ijskoud, en mijn arrogante houding laat ik varen. Ik kijk de vampier doodsbang aan.
Deze laat een glimlach van triomf op zijn gezicht verschijnen.
Met zijn rode ogen gluurt hij naar Jake, en ik zie hem zijn neus op trekken.
Ik kijk ook, vol zorgen.
Dan schiet mijn blik weer naar het raam, maar de vampier met het witblonde haar is verdwenen.
Ik sta op het punt Jake wakker te maken als ik iemand aan de deur hoor krassen.
Het is net of ik in een griezelfilm ben belandt.
'Jake!' schreeuw ik in Jacob's oor en hij springt op. Hij ziet me staan, verstard en hoort dan het gekras op de deur.
Hij snuift en er ontsnapt een dierlijk gehuil uit zijn keel.
'Vampier?' fluistert hij verstard.
Ik knik.
Hij kijkt dan naar mij. 'Wie is het?'
Ik kijk terug.
'Geen idee,' fluister ik
Jacob kijkt in shock naar me.
'SHIT!' roept hij dan en ik merk aan de subtiele trillingen in de lucht dat hij op het punt staat te veranderen in een wolf.
'Jake, wacht!' Ik leg een hand op zijn schouder en luister nog eens goed.
'Het is weg..'
'Bedoel je met het, het geluid of de vampier?' gromt hij woedend.
'De vampier,' fluister ik.
We houden ons stil voor twee minuten om te luisteren.
Jake beseft dan ook dat de vampier ervandoor is.
'Ik moet naar huis,' mompel ik en ik wil naar de deur lopen.
Jake loopt achter me aan.
'Ik laat je nu niet alleen gaan, Nessie!' gromt hij, en hij loopt met me mee naar buiten.
Schichtig kijk ik om me heen, maar ik voel alleen de ogen van Jake die op me gebrandt zijn.
Ik haal diep adem en begin te rennen. Ik hoor Jake's voetstappen versnellen en even later rent hij naast me. Hij kijkt me kort aan, en ik zie een flonkering in zijn koolzwarte ogen. Hij is woedend.
Zij aan zij rennen we samen.
We passeren de grens, maar Jake draait zich niet om. Ik twijfel er niet aan dat hij helemaal met me mee rent naar mijn huis.
Als ik zeker weet dat we binnen Edward's bereik zijn, laat ik mijn gedachten de vrije loop.
Pap! Papa! schreeuw ik in gedachten, en ik laat het beeld van de jonge, witblonde vampier door mijn gedachten rennen.
Ik hoor een gegrauwl, en hieruit begrijp ik dat mijn vader me gehoort heeft.
Pap, blijf daar. Jake en ik komen eraan!
Nog geen twee minuten later, rennend op topsnelheid komen we bij mijn huis aan.
Bella, Edward en Jasper staan op de veranda ons op te wachten.
De drie vampiers trekken even met hun neus als de geur van Jake ze in het gezicht slaat, maar verder reageren ze niet.
Jake en ik stoppen, en ik loop naar mijn moeder.
Bella kijkt me even aan, en omhelst me dan opgelucht.
Ik omhels aarzelend, en leg mijn hand dan tegen haar kaak.
Ik concentreer me en zend mijn gedachten aan de vampier naar haar toe.
Als ik klaar ben kijk ik even naar Edward.
Hij kijkt me kort aan en loopt dan naar binnen.
'Mam, wat is er met pap?' vraag ik, een klein beetje angstig aan Bella.
'Hij is.. bezorgt, Renesmee.' antwoord ze en ze pakt mijn hand.
Dan voel ik dat een warmere hand mijn andere hand omsluit.
Jacob, natuurlijk. Hij zal geen moment van mijn zijde wijken.