Dead brings us together 26

It's (not) over
Als Ellen en ik aankomen in de stad en aan de afgesproken winkel aankomen zien we Tom en Bill. Alles loopt volgens plan en Tom doet een poging haar het voorstel te vertellen van de manager, Ellen luistert maar de gehoopte verzoening draait uit op een afwijzing. Ze zegt dat het toch niet nodig is want ze zijn uit elkaar dus ziet zij de zin er niet van in om mee te gaan. Ze gaat weg, trekt mij mee en een verslagen Tom blijft achter met Bill.

We zijn opnieuw een maand verder en Ellen eist me meer en meer op, ik zie dej ongens nog net 1 keer op de week maar de tijd dat ik bij hen ben krimpt telkens in. De eerste week kon ik gerust een hele dag bij hun blijven, nu kunnen we amper nog een halve dag samen rondhangen. Dat ik zo weinig bij hun kan zijn maakt dat mijn relatie met Bill bemoeilijkt wordt. Ik zou er niet stom van staan als ook Bill en ik binennkort uit elkaar gaan. Maar dat wil ik niet, en de enige optie om dat tegen te gaan is dat Ellen weer samen is met Tom. Mijn taak bestaat er dus uit haar te overtuigen met ons mee te gaan door Duitsland maar het gewenste resultaat is er ook deze keer niet.

Als ik haar al een week probeer duidelijk te maken dat Tom er niets aan kan doen en het heeft geregeld dat we met hun een maand mee kunnen touren loopt ze kwaad de deur uit. Na een kwartier begin ik ongerust te worden en bel haar op. "Ik ben hier. Ik zal je missen Lynn. Norwin en ik zullen op je wachten. Tot nooit meer." dat antwoord en het voorbij rijden van auto's krokg ik als antwoord als ik vraag waar ze is. Ik leg snel af en bel Tom. "Tom, haast je, Ellen staat op de brug over de autosnelweg iets verder van jullie. Haast je, ze wil springen." daarna hoor ik Bill nog naroepen "Waar ga je heen?" maar Tom is lijkbaar de deur uit. Ik leg af en neem snel mijn fiets. Tom is er binen de 5 minuten dat weet ik zeker maar ik ben met de fiets op 10 minuten daar. Als Tom haar maar kan overtuigen niet te springen blijf ik de hele tijd in mijn hoofd herhalen.

*TOM POV*
Mijn GSM gaat af en ik hoor Lynn in paniek roepen dat Ellen wil van de brug springen. Ik smijt snel mijn gsm in Bill zijn handen en ren de deur uit naar Ellen. Als ik daar aankom zie ik Ellen klaar staan om te springen. "Spring niet alsjeblieft. Ik hou zoveel van jou. Je wil me niet meer en je wil ook niet op met ons op tour. Ik zal het aanvaarden maar spring niet." Ik begin te huilen, ze mogen alles van me wegnemen maar zeker en vast nie tEllen of Bill. Als ze me aankijkt zie ik twijfels in haar ogen, ze blijft staan.

Het begint te regenen, ik begin te beseffen dat wat ik ook zeg ze toch zalspringen. IK heb geen idee hoe ik haar kan tegenhouden. Het enige wat in mij opkomt is haar handen vast houden en nooit meer loslaten. Als ik haar handen vast heb en ze eventjes in mijn ogen gekeken heeft bedenkt ze zich en wil ze terug komen langs de kant van de omheining waarik sta. Als ze haar voet opheft om over de omheining te klauteren schuift haar andere voet weg. Ik heb haar nog steeds vast maar nu begint pas echte schrik te komen, de schrik om haar naar beneden te zien vallen, haar mijn naam nog te horen roepen en haar daarna levensloos op de autosnelweg te zien liggen met de nodige gevolgen. Ik wil het niet. Het lijkt wel alsof net die schrik ervoor zorgt dat ik haar omhoog kan trekken. Als ik haar aan mijn kant van de omheining heb getrokken zakt ze direct door haar benen.

Ik hurk voor haar neer en neem haar in mijn armen. Ze blijft zitten zoals ze zat en beweegt niet tot ik plots twee armen rond mijn middel voel en haar hoor fluisteren "het spijt me Tom, ik hou nog steeds van jou. Ik was gewoon te koppig om aan mezelf of iemand anders toe te geven dat ik nog steeds van je houd."
"Het is ok Ellen. Ik begrijp het. en... ik weet dat het niet bepaald het goede moment is maar wil je terug mijn vriendin zijn?"
"Ja, tuurlijk enliefst nog voor altijd" fluistert ze blij maar uitgeput. Daarna geeft ze mij de goddelijkste kus ooit

*jezelf weer
Als ik toekom aan de brug zie ik Tom en Ellen knuffelen op de grond. Ik weet dat het terug goed is tussen hen en dat wordt alleen nog maar bevestigd door een lange kus. Zij zijn tenminste weer gelukkig maar hoelang zal het nog duren tussen mij en Bill