A ranger/traitor 55

De volgende dag werd vooral besteed aan het treffen van voorbereidingen. De gebieden moesten verdeeld worden. De mannen die verder weg gingen, hadden proviand nodig. En er waren nog honderd en een andere dingen die gedaan moesten worden.
Behalve alle voorbereidingen was er nog één iets dat Miko wilde doen, daarom ontsnapte hij halverwege de middag even aan de drukte en na wat rond gevraagd te hebben, vond hij het kleine huisje van Berend en Rina. Plots zenuwachtig klopte hij aan. Berend deed open. Wat Miko eigenlijk al verwacht had, want hij was de enige die het geklop kon horen.
“Hallo, jonge jager, wat brengt jou hier?”
“Ik kwam je bedanken voor gisteren. Je hebt perfect op het juiste moment gereageerd”, antwoordde Miko.
“Het is niets hoor. Ik wilde jou graag helpen en dan kon ik het beter ineens goed doen.” Miko wist niet goed wat hij daar op moest antwoorden. Ten eerste bleek uit wat Berend zei dat hij erover nagedacht had, terwijl Miko er tot hiertoe was van uitgegaan dat het toeval was en ten tweede gaf Berend duidelijk aan dat het vanwege hem was dat hij het had gedaan.
Nieuwsgierig kwam Rina kijken wie er aan haar deur stond, maar toen ze Miko zag, dook ze weer weg. Haar vader hield haar echter tegen.
“Volgens mij wil Miko jou ook nog bedanken”, zei hij, terwijl hij tegelijkertijd alles aan Rina gebaarde. Rina werd rood en Miko kreeg geen woord over zijn lippen.
“En?” Berend keek hem vragend aan.
“Euh… jij ook bedankt”, stammelde Miko, “en… euh… ik vind het heel fijn dat je kookt. Ik vind het heel lekker.” Berend vertaalde getrouw zijn woorden. Rina keek naar haar tenen terwijl ze antwoord gaf.
“Graag gedaan”, vertaalde Berend, “en ze vindt je een dappere jongen dat je het land wilt redden.”
“Will is ermee begonnen, ik doe gewoon mee”, antwoordde Miko verlegen, “maar ik moet maar eens terug gaan. Er is nog veel te doen.”
“Tot ziens dan maar”, antwoordde Berend. Rina zwaaide aarzelend. Een gebaar dat Miko begreep. Hij zwaaide terug.
Toen hij later achterom keek, zag hij dat Rina en haar vader nog steeds in de deuropening stonden en druk aan het ‘praten’ waren. Maar hij had geen idee waarover.