Book 3 - 29

Star ging op mijn schoot zitten en legde haar hoofd op mijn schouder.
"jullie lijken Liam en Noa wel." zei Xanthe.
Lilly en Lucas konden er ook wel wat van.
Maar dat waren we gewend.
De deur ging open en Harry liep naar binnen.
"Bro help even!" zei hij tegen Liam.
Liam pakte de tas van zijn schouder en duwde iedereen van de bank.
Nu zag ik het pas.
Harry had iemand in zijn armen.
"wat heb je nu weer gedaan?" vroeg Lucas.
"ik leg het straks uit, maar jullie moeten even helpen." zei hij.
Liam trok Noa mee naar de keuken.
Harry ging op de bank zitten en hield het meisje nog steeds vast.
Zo had ik hem nog nooit gezien.
Zij was zeker belangrijk voor hem.
Lilly legde een deken over haar heen.
Ze zou vast geen kou gaan vatten met deze hitte.
Misschien snapte hij nu waarom Sky bij Niall bleef.



"zou hij haar veranderd hebben?" vroeg Noa.
"ik weet niet maar hij geeft veel om haar." zei ik.
Noa leunde tegen de koelkast aan.
"hoeveel dan?" vroeg ze.
"zoveel als ik van jou en Niall van Sky." zei ik en leunde met mijn handen tegen de koelkast.
Op deze manier kon ze niet weg.
"en hoeveel is dat?"
Bij de woorden verkleurde haar ogen.
Ze kon het ook echt niet laten.
Ik boog naar haar toe en zoende haar.
Haar lippen waren zachter dan die van Daniëlle.
Ze was veel beter dan haar.
Ik trok haar dichter naar me toe en voelde Noa's handen in mijn nek.
Onze kus werd onderbroken toen we merkte dat er iemand naar ons te kijken.
We lieten elkaar los en keken naar de andere.
"wat?" vroeg Noa.
"niks." zei iedereen en draaide zich weer om.
Ik richte mijn aandacht weer op Noa.
"waar waren we?" zei ze.
Ze kwam weer dichter bij me staan.
Voor ik een andere beweging kon maken ging mijn telefoon.
Ik zuchte en pakte mijn telefoon.
Noa bleek het ook niet fijn te vinden.
Toen ik op mijn telefoon keek, zag ik een D staan.
"sorry maar ik ben even niet berijkbaar." zei ik.
Noa wilde weg lopen.
Ze dacht zeker dat ik mijn telefoon belangrijker vond.
Ik trok haar stevig tegen me aan.
Ze keek me raar maar ook boos aan.
"moet je niet met je telefoon gaan spelen?" vroeg ze.
ik gooide mijn telefoon over mijn schouder.
"welke telefoon? Ik zie geen telefoon hoor." zei ik.
Ze moest lachen en zoende me weer.
Ze was misschien een vampier, maar wel de mijne.
En hopelijk snel voor altijd..!