64. | Tom's Thoughts

Ik weet niet wat ik heb de laatste tijd. Ik moet alleen maar aan Eline denken. Ik zit zelf te dagdromen, zoals nu. Ik heb ook een paar problemen, Nathalie, de date van Bill en Elle en dan dit gevoel. Ik zal het even uitleggen. Nathalie is een vriendin van me, zoals ik al tegen Eline heb gezegd, niks daarvan is gelogen, ik heb alleen wat weggelaten… We hebben een keer seks gehad, dat was een grote fout, het is al een tijdje geleden, voordat ik zo close werd met Eline, maar het voelt toch niet goed. Nathalie hangt nu de hele tijd rond me, ze was net ook bij de kermis, vandaar dat ik weg wilde, ik had even geen zin in haar rond me heen, ze zegt de hele tijd dat ze verliefd op me is. En dan nog de date van Bill – ’Waarom ben je gaan zitten Tom?’ Bill z’n stem onderbreekt mijn gedachte. Ik schud kort mijn hoofd. ’Moest even zitten, niet dat je zwaar bent hoor Eline, maar het was toch best een eind lopen.’ Bill knikt en mengt zich dan weer in het gesprek van Say, Elle, Georg en Gustav. ’Wat is je? Je bent zo afwezig vandaag.’ Ik schud mijn hoofd. ’Ik zat gewoon ergens aan te denken.’ Eline knikt twijfelend en laat het, gelukkig, rusten. Ik kijk haar nog een tijdje aan, ze is zo mooi… Waar had ik het ook al weer over voordat Bill mij onderbrak? O ja, De date van Bill en Elle… Bill was van plan om Elle uit te vragen! Al die moeite voor niks… Ik heb Bill gelukkig even van het idee af kunnen houden. We moeten nu wel even opschieten en Bill nog langer van het idee afhouden. En mijn laatste probleem is mijn gevoel… Niet dat ik het een onprettig gevoel vind, ik vind het heerlijk. Het is alleen nieuw voor me. Ik moet echt de hele dag aan Eline denken en als ik bij haar ben voel ik me geweldig. Volgens mij ben ik verliefd op haar. Ik ben alleen bang dat zij mij niet leuk vind. Dat is dus het probleem van dit gevoel, dat het niet wederzijds is. ’Tom we gaan weer, kom je?’ Ik schrik weer op uit mijn gedachte. Ik zie Eline vragend voor me staan met een uitgestoken hand en de rest is alvast verder gelopen. Ik knik. Ik sta op en pak Eline haar hand vast, weer dat geweldige gevoel. Samen lopen we naar de rest, richting Eline haar huis. Ik kijk Eline een tijdje aan en als ze terug kijkt, kijk ik snel naar de weg, hopend dat ze het niet door heeft.

[Eline pov]