Book 3 - 28

"waarom doet ze eigenlijk zo aardig tegen Niall?" vroeg ik.
Ik ging op de grond zitten en leunde met mijn rug tegen de bank.
"iemand is jaloers." zei Louis.
"ik weet precies waarom ze zo aardig tegen hem doet." zei Liam.
Iedereen draaide naar hem toe.
"en hoe kan jij dat nou weten?" vroeg Noa.
"ik zou toch ook alles voor jou over hebben?!" zei Liam en trok Noa dicht tegen zich aan.
Mijn telefoon ging ineens af.
"wie is dat?" vroeg Xanthe toen ik mijn telefoon pakte.
"ik moet even weg. Dit is belangrijk." zei ik en rende naar buiten.
Ik sprong op de daken en stopte in de wijk waar ze woonde.
Het regende zo hard dat ik bijna niets zag.
Daar!
Daar liep iemand.
Het was een meisje, maar die de gene die ik zocht.
Er zat een meisje met een tas bij een verplaten gebouw.
Zij was het, zeker weten.
Toen ik goed keek zag ik dat ze haar ogen dicht had.
Ik sprong van het dak en lande precies voor haar.
Ze had niet eens bewogen.
Toen ik naar haar schreeuwde en haar door elkaar schudde reageerde ze niet eens.
Ik pakte haar tas, deed die om en tilde haar voorzichtig op.
Ze kon toch niet hier blijven?
Ze was nog maar een mens...



Het ijs voelde koud aan maar het was wel anders dan de kou van Sky.
Ze lag weer naast me en keek de hele tijd naar me.
"wat is er?" vroeg ik.
"je moet gewoon beter worden." zei ze en gaf me het glas water.
Lilly had gezegt dat ik veel moest drinken.
Zeker omdat ik alles er weer uit gooide.
Ik dronk uit het glas en gaf hem weer terug.
Dat misselijke gevoel kwam weer omhoog toen ik een tijdje rechtop zat.
Ineens voelde ik een kou langs mijn nek dat het misselijke gevoel weg nam.
"wat doe je? Want het werkt wel."
"ik ging alleen maar met mijn hand langs je rug." zei ze.
Ik moest lachen en ging weer tegen haar aanliggen.
Dat was nog wel het leukste hiervan.
Dicht bij Sky zijn.
De deur ging even open en Louis stond in de deuropening.
"hey Lou." zei Sky.
"hey, gaat het al beter?" vroeg hij.
"gelukkig wel." zei ze.
"als jullie iets nodig hebben moet je even roepen." zei Star en trok Louis mee.
Louis had gelukkig de deur vast, die hij meteen dicht trok.
"die twee zijn net Liam en Noa." zei ze.
"ik weet het." zei ik.
Had ik dat ook maar...
Sky's handen gingen over mijn rug, waardoor mijn misselijkheid langzaam verdween.
Ik sloeg mijn arm weer om haar heen en speelde een beetje met de naad van haar shirt.
De regen buiten werd steeds erger.
Hoe kon het zo warm zijn terwijl het regende?!
Sky trok me iets dichter tegen zich aan.
Mijn hand begon te branden. Moest dat echt nu?!?
Ik voelde haar hand in mijn rug branden.
"je hand brand in mijn zij." zei Sky.
"jou hand brand in mijn rug." zei ik.
Haar bleek het niet veel uit te maken en mij ook niet.
Van mij mocht dit jaren gaan duren.