--24--

Shit! Hij zag iemand de tent van Maud binnengaan en hij vloekte zachtjes. Toen liep hij langzaam terug naar de bosjes waar hij doorheen was gekomen. Hij had nog geluk dat het donker was, anders zou degene hem nog gezien hebben...Stil bukte hij zich en verstopte zich onder de takken en bladeren van bomen en struiken.

Voor zijn gevoel zat hij er al heel lang, maar hij wist dat dat niet zo was. Steeds weer hoorde hij dezelfde geluiden. Het kraken van takken en het zachte ademhalen van iets of iemand. Een wezen. Een mens? Dat moest haast wel en abdrupt stond hij op. Hij wilde niet ontdekt worden en hij liep op het geluid af. In het schijnsel van de zaklamp zag hij een overbekende blonde jongen die zijn handen voor zijn ogen hield door het felle licht van de zaklamp. Hij schrok en de blonde jongen viel op zijn knieën. Toen gaf hij de blonde zo bekende jongen een mep en die zakte bewegingloos in elkaar.
Wegwezen! Hij bewoog zich in de tegenovergestelde richting van Maud's tent.