Where are you?

De maandag daarna ging ik gewoon naar school, nog steeds even verliefd en blij. Ik kwam op school aan en ging naar Lotte's kluisje, maar daar was ze niet. Een eindje verderop stond Mark tegen de muur aan gedrukt door Daan. Ik wilde op ze af lopen maar toen zag ik dat het echt serieus was. Daan was tegen hem aan het fluisteren terwijl hij hem tegen de muur drukte, alsof niemand anders hem mocht horen. Ik bleef een tijdje toekijken, tot Daan zich omdraaide en me zag. Hij liet Mark los en liep naar mij.

'Hé liefje' zei hij terwijl hij me een knuffel gaf. Hij was langer dan ik en dan was het zo'n heerlijk beschermend gevoel als hij voorover boog. En ik vind een knuffel veel romantischer dan een kus. Dat wist hij.
'Hé, dat zag er serieus uit. Waar ging het over?' vroeg ik hem, ook al wist ik dat hij me niks ging vertellen.
'O, niks' zei hij, ook al wist ik dat er wat was.
'Heb jij Lotte gezien?' vroeg ik aan hem. 'Ze is in ieder geval niet bij Mark.'
'Niet gezien' zegt hij.
En we lopen samen naar ons lokaal, Lotte is niet in het lokaal dus ga ik ergens alleen zitten. Als Daan ziet dat Frank nog niet in het lokaal zit gaat hij naast mij zitten.

Iedereen die binnekomt kijkt ons aan en zegt dan wat tegen een vriend of vriendin. Niemand had ons gezien bij schoolfeest.
Aan het eind van de dag is Lotte er nog steeds niet. Ik stap op de fiets, en vraag me toch waarom Lotte niet op school was.
'Ga je mee een ijsje eten?' vraagt Daan.
'Nee, ik moet nog wat doen, sorry schatje' zeg ik. En hij kijkt me met pruillipjes aan. Ik lach hem uit, hij is echt zo raar! Maar dan op een positieve manier! Ik geef hem een knuffel en ga op de fiets zitten.