Verhaal 1; Landhuis

Op onze wandeling laatst zagen we plotseling na een bocht in de weg een oud landhuis liggen. Ik zei meteen: ‘Hee, zullen we vragen of we daar onze Halloween uitzending mogen opnemen?’ ‘Goed idee,’ zei Evi, ‘maar dan moeten we er wel eerst zien te komen…’ ‘Hoezo?’ vroeg ik terwijl het begon te regenen. ‘Nikki…. Kijk ff goed’ zeiden Evi en Lena tegelijk. Toen zag ik het, het landhuis lag boven op een berg,en er was geen voetpad omhoog. Toen zei ik: ‘We zullen van de berg afglijden als het nog langer blijft regenen.’ ‘Tsja,’ zei Evi, ‘Als we er nou eerst even heen lopen, dan zien we dat straks wel.’

Nikki gaapte en keek op de klok, half 11.
Ze moest maar eens stoppen met in haar dagboek schrijven, ze moet uitgerust zijn voor die moeilijke Latijn repetitie van morgen, ze is ook al best lang bezig met schrijven, maar er is ook zoveel gebeurt.

Nadat Evi dat zei zijn ze naar het landhuis gelopen, het was verder dan ze dachten. En toen ze er eindelijk waren het óók nog eens enorm hard waaien. ‘Hee, er is een kabelbaan omhoog’ zei Evi toen. Lena en Nikki zagen het ook. ‘Nou, dan gaan we er toch inzitten!’ zei de enthousiaste Nikki. En dat deden ze, de kabelbaan was wel helemaal nat van de regen, maar dat maakte hen niks uit. Door de wind schommelde de stoeltjes heel veel heen en weer. Lena vond dat heel eng. ‘Aaaahh, straks vallen we eruit’ gilde ze. Maar toen waren ze al bijna bovenaan. Eenmaal boven aan gekomen, sprongen Nikki en Lena er meteen uit. Maar Evi bleef vast zitten met haar jas, snel maakte Lena haar los en sprong Evi eruit. Ze gingen naar de deur en klopten aan. Er deed niemand open. Nog maar een keer kloppen dus maar dit keer harder. Eindelijk hoorden ze voetstappen, steeds dichterbij, maar er kwam niemand… Totdat Evi nog 1 keer hard klopte. Toen werd er opengedaan, in de deuropening stond een mysterieus figuur met een prachtige jurk en een lap voor haar gezicht. Ze deed de lap af, en daar stond dé prinses! De prinses zei: ‘Kom binnen, jullie zijn de enige die zoveel moeite doen om hier te komen.’ Evi en Lena keken met open mond naar de prinses, maar Nikki zei: ‘Okee!’, en huppelde naar binnen. Evi en Lena liepen daarna achter haar aan. Binnen leek het wel een kasteel, zoooo mooi. De prinses zei dat dit haar huis was, maar ze wou niet steeds bezoek hebben. ‘Daarom laat ik het altijd regenen en stormen, dan willen de meeste mensen zo snel mogelijk naar huis’ zei ze. ‘Maar waarom zijn jullie hier wel heen gekomen?’ Nikki legde uit dat ze hier de Halloween uitzending van hun webshow wilden doen. ‘Maar het is hier veel te mooi voor Halloween’ zei Lena.

Zo denkt Nikki na over de afgelopen dag, maar na een tijdje valt ze in slaap.