A Day In French || 011

Ik ging weer achterover in de stoel liggen. Hoe geweldig zou het zijn? Samen wonen met Niall, de man van mijn dromen. Ik kende hem nog niet lang, maar ik was al verliefd op hem toen ik hem voor het eerst zag. En ik kon hem niet laten gaan, daarom zette ik door. En gelukkig is het gelukt, en vind hij mij nu ook leuk! Ik was het gelukkigste meisje op de wereld! Ik sloot mijn ogen tegen de zon. "Wil mevrouw misschien een drankje?" hoorde ik Niall zeggen. Ik knikte. "Ja ober, graag een bronwater met ijs en citroen." zei ik deftig op een lacherige manier. "Komt eraan." zei Niall en ik merkte dat hij opstond. Ik deed mijn ogen open draaide me om. "Nee, Niall wacht! Dat wil ik niet!" zei ik lachend. Niall draaide zich deftig om. "Wat mag het dan zijn?" vroeg hij deftig. Ik moest lachen om zijn accent. "Doe maar gewoon cola hoor." hij knikte en draaide zich weer om. Ik ging weer naar achter liggen. Wat. Een. Leven.

Een paar minuutjes later kwam Niall terug met een glas cola voor mij en zichzelf. Hij ging ook weer op de stoel liggen en zetten zijn zonnebril op. "Proost." zei hij en hij tikte met zijn glas tegen de mijne. "Hoe laat gaan we dan weg? Dan kan ik mijn koffers pakken en kunnen we weer terug gaan." Ik zag Niall denken. "We blijven nog even liggen, we gaan over een uurtje weg oke?" ik knikte tevreden en genoot nog even van de zon.

Een uur later lag ik nog steeds op de stoel. Niall lag nog naast mij, hij viel bijna in slaap. Ik stond op en tikte Niall zachtjes aan. "Heey Babe, wake up." fluisterde ik zachtjes. Langzaam werd hij wakker. "Huh? Wat?" vroeg hij slaperig. "Kom, we gaan mijn spullen halen." zei ik lachend.