* Eighteenth *

Rumoer ontspint zich uit de keuken. Ik open stilletjes mijn ogen en ik merk aan de dikke, hoge, Amerikaanse matras dat ik in een vreemd bed slaap. Waar ben ik en hoe ben ik hier terechtgekomen? Foto’s van Danielle en Liam staan op het nachtkasje. Nu dat ik weet waar in wiens bed ik de nacht heb doorgebracht, rek ik me eerst uit. Loungemuziek in de ochtend… zalig! Een knerpend geluid trekt mijn aandacht.

Wat is dit voor chemisier?

Ik volg elk kledingstuk op de voet en alles in mijn lichaam – zelfs mijn kleine teen – hoopt dat het niet lijkt waar het op schijnt. Mijn blouse, mijn rok… al mijn kleding met morele waarde liggen op de grond?! Heb ik dat gedaan? Nee toch! Shame on you, Eleanor! Ik mep mijn platte handpalm tegen mijn voorhoofd en plof op het comfortabel, luxe kussen neer.

Verduft en chaotisch probeer ik de persoon die in de keuken zit te woelen, te herkennen. God, schiet me nu neer. Dat meen je niet! Het bloed stijgt naar mijn hoofd en mijn wangen voelen zich aan als stomend water.

“ Goodmorning, sunshine! Here is your hot chocolate!” Mijn droge keel is dankbaar dat hij iets warms doorgestroomd krijg en ikzelf neem hem met een glimlach aan. Louis raakt van slag wanneer hij de troep op de grond ontdekt. “ I’m sorry I laid your clothes on the ground. I was not that tired as you were, but a bit lazy. I hope you’re not mad!” Hij schraapt vliegensvlug alle kleren bijeen en vouwt ze hysterisch op en zet ze op de tafel neer. Daarna wrijft hij onschuldig zijn armen.

Heeft hij mij de chemisier aangetrokken? Met andere woorden… hij heeft me omgekleed?!