Voorspelling komt uit? - 138

Ik kon het niet. Al meer dan een uur stond ik naast haar bed, klaar om Yue te doden, maar ik kon me er gewoon niet toe zetten het te doen. Hoe stom kon ik zijn dat ik ooit gedacht had dat dit de oplossing was, dat ik Yue zelfs maar kòn vermoorden. Maar nu was het te laat, ik had geen andere keuze. Opnieuw haalde ik adem, opnieuw maakte ik me klaar, maar op hetzelfde moment besefte ik dat het me nooit zou lukken. Misschien moest ik Azulena vragen of zij het wilde doen…? Nee, dat was ook geen optie, we zouden door de mand vallen, en bovendien was die stomme voorspelling er ook nog. Ik zou Yue ooit doden…

Een paar uur later zat ik nog steeds in haar kamer, Yue sliep nog steeds. Ik had bewust een heel sterk slaapdrankje gebruikt zodat ze niet wakker zou worden van de pijn, maar dat maakte ook dat ze lang sliep. Ik besefte dat ik het nu moest doen, over twee uur was het ochtend en moest ik klaar staan om de vuurnatie te ontvangen. Bovendien zou het drankje ook wel bijna uitgewerkt zijn, en als ik langer wachtte zou ze toch nog wakker kunnen worden van de pijn. Opnieuw maakte ik me klaar om het te doen. Ik moest niet zo zwak zijn, sprak ik mezelf streng toe, ik moest het nu doen, anders zou Yue alsnog pijn lijden.
Net op dat moment besefte ik dat er nog een andere mogelijkheid was, een veel betere oplossing. Ze hoefde niet te sterven! Ik begreep niet dat ik hier niet eerder aan had gedacht. Meteen nam ik Yue in mijn armen en ging naar beneden, naar de kelders. Daar legde ik haar op de grond om de deur van de geheime kamer te openen. De kamer in het paleis waar niemand van wist, behalve ik. De kamer die enkel door mij geopend kon worden. Ik nam Yue weer op en droeg haar de kamer in. De deur sloot automatisch achter me. Ik legde Yue op het bed, nam een stoel en ging zelf naast haar zitten.