Book 3 - 27

Ik was gestopt met zingen want mijn keel had er geen zin meer in.
Niall was ondertussen steeds meer aan het zweten en echt vaak aan het kotsen.
Arme jongen.
Gelukkig had hij zijn shirt al uit.
Die was echt vies.
De deur ging heel rustig open.
"hey." fluisterde Liam die even naar binnen keek.
"hey." zei ik terug.
Hij keek naar Niall en toen naar mij.
"Hij ziet er echt slecht uit." zei Liam.
"het lijkt wel of hij ziek is." zei Noa.
Die twee waren volgens mij aan elkaar vast gebonden ofzo.
"ik ben niet ziek." zei Niall.
Zijn stem klonk zwakker dan ik had verwacht.
"ga nou eens slapen!" zei ik.
Niall gooide het kleedje van zich af.
"dat wil ik niet." zei hij.
"meeste mensen zoeken de warmte op, hij zoekt de kou." zei ik.
"raar maar waar." zei Liam.
"waar is zijn shirt eigenlijk?" voegde hij eraan toe.
"die zit vol met zweet en kots." zei ik.
Hij wilde naar Niall lopen maar werd terug getrokken door Noa.
"misschien is het beter als we weer naar beneden gaan, jij kan ook ziek worden." zei ze.
"ze heeft gelijk." zei ik.
Ze gingen weer weg.
Misschien kon Liam het ook krijgen.
En dat wilde we allemaal niet.
Ik voelde ineens een warme arm om me heen.
Niall zocht nog meer koelte.
Zijn warmte ging dwars door mijn shirt heen.
Zou hij zelf wel de kou voelen?
"ik weet dat je niet slaapt." zei ik en keek naar het plafond.
"het is gewoon moeilijk in slaap te vallen." zei hij.
"ik ga wel even iets halen." zei ik.
Hij wilde me eerst niet los laten.
Maar ik had beloofd dat ik terug kwam.
Ik sprong naar beneden en liep snel naar de keuken.
"heb je een beetje haast?" vroeg Louis.
"hou je kop Lou!" riep iedereen.
Ik trok van alles open en pakte een stapel ijsklontjes.
Harry deed ze in een theedoek.
"waarom doe je dat?" vroeg Liam.
"oud geheim." zei hij en gaf de theedoek aan mij.
Ik rende weer naar boven en sloot de deur achter me.
Niall staarde naar het plafond.
Ik legde de theedoek op zijn voorhoofd.
"dat voelt goed." zei hij en keek even naar mij.
"waarom heb je dan ook zoveel gedronken?" vroeg ik.
Zijn ogen vulde zich met tranen.
"ik wil gewoon niet kiezen!" zei hij en verborg zijn gezicht met de theedoek.
Al sloeg je me dood, geen idee waar hij het over had.
Ik haalde de theedoek van zijn gezicht en legde het op zijn borst.
"je hoeft nergens voor te kiezen. Laat het gewoon gaan en dan komt alles vanzelf goed."
voorzichtig veegde ik het vuil uit zijn gezicht.