Capite 3; Welcome to Olympus

Het witte beeld voor mijn ogen kreeg langzaam vorm en al snel had ik al mijn zich weer terug voor mijn ogen. Toen ik om me heen keek viel mijn mond automatisch open. ‘Welkom in Olympus’ zei Zeus die naast me stond. Ik stond in het mooiste landschap van de hele wereld. Ik stond op een berg wat deel uit maakte van een reusachtig bergen complex. Helemaal boven op de grootste en hoogste berg stond een grote witte tempel. Voor de rest stonden er op de berg andere kleinere tempels en midden in het bergencomplex stond een groot paleis. ‘Op deze berg wonen alle goden en godinnen samen met alle demigoden. Jonathan, jij bent een demigod’ zei Zeus. ‘Zoiets had ik al begrepen ja, in de onderwereld’ zei ik. ‘Je hebt ons erg laten schrikken, Jonathan’ zei Zeus. ‘Ik had er voor gezorgd dat alle halfgoden een teken van ons zouden krijgen en dan regelrecht hiernaartoe gestuurd zouden worden, maar jij was als enigste niet aangekomen. Dat baarde me zorgen, dus besloot ik gelijk naar de plek te gaan waar jij woonde op aarde, alleen daar was je al vertrokken. Toen zag ik sporen van wezens uit de onderwereld, dus besloot ik om daar een bezoek te brengen, en godzijdank was je daar. Ik was nog net op tijd’. ‘Waar zijn alle andere halfgoden?’ wilde ik weten. ‘Die zijn al op Olympa, jullie school’ zei Zeus. ‘Onze school?’ vroeg ik met een vragende blik op mijn gezicht. ‘Ja, ik heb jullie hierheen geroepen om jullie op te leiden tot goden en godinnen, en waar kan dat nou beter dan op een school. Verdere instructies krijg je op school, dus laten we vertrekken’. Ik haalde mijn schouders op en Zeus pakte mijn arm vast en vervolgens werd alles weer wit voor mijn ogen.

Deze keer stonden we recht voor het witte paleis. Ik keek achterom en zag de plek waar we eerst stonden. Zeus openende de deur en liet mij naar binnen. Ik liep achter hem aan door de gangen. Het was een prachtig gebouw en was van top tot teen versierd. Helemaal achter in de gang zat een grote deur in de muur. De gang had nog vele vertakkingen maar we liepen rechtdoor, op de deur af. Toen we voor de deur stonden ging deze met een krakend geluid open. Toen ik binnen keek zag ik tientallen ogen naar mij kijken. Helemaal achter in de zaal stonden 11 mannen en vrouwen op een rij, met in het midden een lege plek. Voor hen stonden een stuk of 15 stoelen die gevuld waren met allerlei jongens en meisjes. Er was één stoel nog leeg. ‘Ga maar daar zitten’ zei Zeus. Ik knikte en liep naar de stoel die helemaal op de hoek stond. Zeus liep naar met midden van de rij en ging tussen de andere staan. ‘Sorry voor het lange wachten’ zei hij. ‘Een demigod was terecht gekomen in de onderwereld, wat vreemd en erg genoeg is’. Alle ogen waren op mij gericht en ik zag de gezichten van de andere 11 op Zeus gericht met vragende ogen. ‘Welkom op Olympa’ zei hij. ‘Het werd tijd dat wij, de 12 goden van Olympus, onze kinderen die nog op aarde leefden bij een zouden roepen. Vele van jullie zullen zich afvragen waarom ze hier terecht zijn gekomen. Jullie zullen vanaf vandaag een ander leven gaan leiden, namelijk die van een god of een godin. Op deze school zullen jullie worden getraind en zullen jullie leren om je tot een god te gedragen. Wij zelf zullen jullie geen les geven, daarvoor hebben wij andere goden. Sommige daarvan zijn zonen of dochters van ons, andere niet. Jullie zullen allemaal een eigen kamer krijgen en sommige zitten met z’n tweeën op een kamer. Nadat jullie deze school hebben afgerond zullen jullie een eigen tempel krijgen waar jullie zullen leven als een god’. Iedereen vond dat idee wel leuk, al dacht ik zelf dat er meer achter zat. Hoe dan ook, mijn leven als een god, was begonnen.