A Day In French || 010

De film was af en je kon de angst in mijn ogen zien. Ik was helemaal niet dol op horrofilms en kreeg er altijd nachtmerries van. Niall had het door en sloeg een arm om me heen. "Rustig maar, ik ben bij je. " fluisterde hij in mijn oor. "Wij gaan naar bed toe." melde hij aan de rest. Iedereen knikte en wenste ons weltrusten. Samen met Niall liep ik naar boven. Ik had verder niks bij me dus kreeg een groot shirt van Niall die ik aan kon doen. Ik kroop gauw het bed in en wachte tot Niall naast me kwam liggen. Hij kroop naast me in bed en sloeg zijn armen om me heen. "Niet bang zijn Samantha, Ik ben bij je, er komt niemand bij je in de buurt, ik ben hier om je te beschermen." zei hij zachtjes. Ik maakte een knikkende beweging met mijn hoofd. Ik voeld een kusje op mijn neus en ik glimlachte. "Weltrusten lieve Samantha." zei hij en hij liet me los. "Weltrusten lieve Niall." zei ik en we vielen beide in slaap.

De volgende ochtend werden we bijna tegelijk wakker. "Heey lief meisje, heb je lekker geslapen?" vroeg Niall terwijl hij zich uitrekte. "Heerlijk, " antwoorde ik. "en al helemaal omdat jij naast me ligt." zei ik grijnzend en ik knuffelde hem en gaf hem een kus op zijn wang. "Daar ben ik blij mee." zei hij en hij zoende me. Ik zoende hem terug. "Kom, we gaan ontbijten, ik heb megahonger!" zei hij en ik sprong uit bed. Ik volgde zijn voorbeeld en trok mijn kleren aan. In douchen had ik geen zin dus dat deed ik niet. De zon scheen naar binnen en ik keek naar het mooie uitzicht van Parijs. Eigenlijk zou ik liever hier bij Niall blijven, ik wil helemaal niet meer terug naar dat weeshuis. Ik liep naar de badkamer en friste me even op. Daarna liep ik met Niall naar beneden waar de rest al aan tafel zat. Iedereen gaf ons een goedemorgen en we gingen naast elkaar aan tafel zitten. "Nog nachtmerries gehad? Je was behoorlijk bang gister." zei Harry lachend. Ik keek chagerijnig, het was niet bepaald grappig. "Iemand nog ideeën met wat we vandaag kunnen gaan doen?" vroeg Danielle. Ik keek de tafel rond. Niemand zei wat. "Wat dacht je van gewoon de hele dag thuis een beetje luieren, lijkt mij wel een leuk idee." zei Zayn. Ik keek hem aan en knikte. Met dit mooie weer zat ik ook gewoon liever hier in de achtertuin met een drankje, dan iets te gaan doen, daar was het veels te warm voor. Iedereen knikte instemmend. "Oke, dan blijven we hier." besloot Danielle.

Het ontbijt was op en de tafel was afgeruimd. Ik keek naar buiten en zag de zon. Opeens had ik heel erg behoefte om buiten te gaan zitten. "Niall, ga je mee naar buiten?" vroeg ik hem. Hij knikte en liep achter me aan. Ik pakte een stoel en ging in de zon zitten. Hij brande op m'n gezicht en ik voelde me geweldig. Hier kon ik de hele dag wel liggen. Zal ik aan hem vragen of... ik werd gestoord in mijn gedachtes door Niall. "Samantha?" vroeg hij. "Ja?" antwoorde ik. "Euhm.. het is misschien raar, en misschien heel vroeg.. maar.. ik weet dat je het niet zo heel erg naar je zin hebt in dat weeshuis en ik heb het er met de rest over gehad en.. zou je misschien hier willen wonen bij ons?" Die vraag kwam nogal aan als een schok. Ik had er aan zitten denken, moest ik toegeven, maar ik had er nooit aan gedacht dat hij dat ook echt aan mij zou vragen. Een brede lach verscheen op mijn gezicht. "Nou Niall.. "begon ik. "Dat zou ik echt geweldig vinden!" zei ik blij en ik knuffelde hem. Hij was duidelijk ook blij en knuffelde me nog harder terug. "Wat geweldig! We kunnen vandaag nog al je spullen ophalen en dan kun je direct hier intrekken!" zei hij vrolijk. Ik knikte, dat wou ik heel graag!