Voorspelling komt uit? - 129

Ik was doodmoe, maar ik kon de slaap niet vatten. Ik moet Yue vermoorden, dreunde de hele tijd door mijn hoofd. Yue, mijn beste vriendin, ik zag haar zelfs als mijn grote zus. En toch had ik geen keuze. Mijn ouders waren ook geschokt toen we het hen vertelden, maar gelukkig vonden ook zij de vuurheer te ver gaan en kozen ze nu definitief onze kant. Na lang tobben viel ik eindelijk in slaap, maar ik sliep slecht. Ik had de hele tijd last van nachtmerries.

De volgende middag stonden Azulena, Yue en ik klaar om het volk te gaan toespreken. Yle was al in de zaal, samen met Diana, Katara en Thomatio. Toen iedereen in er was, gingen we gedrieën naar binnen; Yue voorop en Azulena en ik vlak achter haar. Het werd meteen muisstil. Ik vermoedde dat mijn uniform daar ook voor iets tussen zat, ze waren gewend dat ik kledij van de waterstam droeg, zoals ik al jaren deed.
“We hebben slecht nieuws”, begon Yue. Uiterlijk was ze kalm, net als Azulena en ik, maar binnenin waren we net het tegenovergestelde. Onder iets als dit kon je gewoon niet kalm blijven. “De vuurheer is wreed, zoals jullie allemaal al weten. Hij heeft intussen bijna de hele wereld in zijn macht, enkel één stad in het Aarderijk, Ba-Sing-Se, de onneembare stad, is nog vrij.”
“Wij toch ook?”, riep iemand verbaasd. Yue slikte even.
“Nee”, zei ze. Ze zei het niet luid, dat kon ze niet opbrengen, maar iedereen had het gehoord. Dat ene woordje deed de hele zaal naar adem snakken. “Ik weet dat jullie nog niets hebben gemerkt”, vervolgde Yue. “Het leger van de vuurheer komt hier pas over een week aan. De soldaten die hier gevangen zitten zullen ook pas die ochtend bevrijdt worden. Tot dan hebben jullie nog om er aan te wennen, niet langer.”
“Maar we hebben getraind, jarenlang, en dat weten ze niet, dus kunnen we hen toch verslaan? Of op z’n minst proberen?” Yue wilde antwoorden, maar ze slaagde er niet in iets te zeggen. Ik keek snel van haar naar Azulena.