Voorspelling komt uit? - 126

“Waarom heb je vuurnatie-dingen aan?”, vroeg Yle me geschrokken.
“Als we willen dat ik de leiding over de stam krijg, moet ik weer doen alsof ik tot de vuurnatie behoor, alsof ik de vuurheer trouw ben”, zuchtte ik. “En daar moeten we zo snel mogelijk mee beginnen.”
“Daarom ben ik ook weer prinses Azulena, niet meer Keylina”, vulde Azulena aan. We gingen zitten. “Ik weet dat dit een heel moeilijk moment is, maar we moeten een aantal zaken bespreken.”
“Goed”, zuchtte Yue.
“Vertel misschien eerst hoe het er normaal aan toe gaat als de vuurnatie een stad heeft veroverd”, adviseerde ik Azulena. Azulena knikte en begon te vertellen: soldaten die iedereen angst aanjagen, elke vorm van sturing verboden, protest wordt meteen de kop ingedrukt, onmenselijk hoge belastingen…
“Vreselijk”, zuchtte Thomatio.
“Ik weet het”, zei Azulena zacht.
“Maar, geen sturing, qua vechten en zo snap ik dat, maar hoe zit het dan met heling?”, vroeg Diana aarzelend. “Ik bedoel, wij gebruiken nooit medicijnen of zo…”
“In principe is dat ook verboden”, zei Azulena.
“Kunnen we niet iets regelen?”, vroeg ik. “Dat ze wel mogen helen maar dat ze het eerst moeten vragen of zo?”
“Misschien wel, maar gewoonlijk worden de mensen van de stam niet bij de heersers toegelaten”, aarzelde Azulena.
“Misschien is dat ook het beste”, zei Diana zacht. “Het spijt me, Lizzie, maar ik denk niet dat iedereen het je zomaar zal vergeven als je…” Ze maakte haar zin niet af, maar iedereen wist wat ze wou zeggen.
“Jij zal het er ook moeilijk mee hebben hé?”, vroeg ik zacht. Diana knikte aarzelend, net als de rest van de familie.
“Laat haar niet vallen, alsjeblieft”, fluisterde Yue. “Ze doet het alleen omdat ik het haar vraag.”
“Dat weten we, Yue”, zei Diana moeilijk. “Maar dat maakt het niet makkelijker.”