003

We liepen de school uit, We liepen schouder tegen schouder en keken uit naar wat warme koffie. Ik haalde een hand door mijn blonde haren, het was echt warm vandaag. De zon scheen ongenadelijk op mijn hoofd en schouders. Ik wuifde me wat koelte toe, misschien was koffie niet zo goed idee. Iets warm drinken op een warme dag. Dat hielp ook niet echt om de warmte te verdrijven.
'Oh god, ik smelt' zei Jessie en ze zocht in haar tas naar een flesje water. Triomfantelijk hield ze de fles omhoog en nam er een grote slok van. Ze zuchtte. 'Dit voelt goed' mompelde ze en ze gooide haar bruine haren over een schouder.
'Wil je?' vroeg ze en ze reikte me de fles aan. Ik glimlachte en knikte gretig. 'Niets liever.' Ik pakte de fles en nam een slok. De water voelde verkoelend in mijn keel en ik nam snel nog een slok. Ik gaf het terug aan Jess en ze deed het weer in haar tas.
De gras leek heel groen vandaag, eigenlijk alles had een fellere kleur dan normaal. De bloemen hadden ook een felle kleur, waardoor mijn ogen pijn deden en ik kneep mijn ogen samen.
'Jes, zie je niet iets raar' zei ik doelend dat alles opeens heel anders leek, de natuur tenminste. Ze schudde haar hoofd en keek voor de zekerheid om haar heen. 'Nope.' Ze leek opeens te schrikken. 'We worden toch niet achtervolgd door een gekkerd.'
Ik begon opeens hard te lachen. 'Je bent echt raar Jess' zei ik. Ze lachte ook mee.
We liepen een hoek om en toen botsten we lukraak op iemand op. We vielen achterover. Ik kreunde zachtjes. Ik keek omhoog en twee jongens keken tegelijkertijd naar beneden. Ze keken emotieloos. De eerste jongen die ik zag had warrige blonde haren die speels over zijn ogen vielen. Hij had ook groene ogen die fel maar ook koud stonden. Hij droeg een shirt die strak zat gespannen rond zijn lichaam en een spijkerbroek. Hij was best lang. De andere jongen had zwart haar en blauwe ogen. Hij was best bleek en had lichte sproeten. Hij was ook tamelijk lang en goed gespierd. Ze hadden één ding gemeen, ze waren onmenselijk knap.
Jessie sprong op. 'Idioten, kunnen jullie geen sorry zeggen.'
Ik stond ook op. 'Rustig Jess' mompelde ik en ik pakte haar bij haar arm.
'Nee, ze gaan zich verontschuldigen' zei ze dreigend en ze wees met haar vinger naar de jongens.
'Wij moeten gaan' mompelde de jongen met zwart haar en hij begon al weg te lopen. Maar Jessie liet zich niet over haar heen lopen en pakte de arm van de jongen.
'Oh nee, waar is je verontschuldiging' zei ze verbaasd over de botheid van de jongen.
'Nee, je moet je verontschuldigen omdat je zo tegen mij praat' zei hij boos.
'Praat ik dan tegen de prins van dit land, meneertje arrogant' zei ze terug. Ik zat er maar een beetje afgelegen en keek de blonde jongen verontschuldigend aan. 'Sorry voor mijn vriendin, ze kan een beetje opvliegend zijn' zei ik met een halve lach. Hij lachte ook zachtjes. 'Ik moet me verontschuldigen voor mijn vriend, hij kan ook wel snel boos worden. En sorry dat ik tegen je opbotste' zei hij snel achteraan.
'Jess, hij heeft zijn verontschuldigen al aangeboden' zei ik en ik wees naar de blonde jongen, maar zij schudde haar hoofd.
'Ik wil het ook van hem horen' zei ze met haar handen in haar zij. Ze stonden zo dichtbij elkaar dat hun neuzen elkaar raakte.
'Ik ga nooit sorry zegen tegen deze heks' zei de jongen met zwart haar. Ze zoog haar adem in. 'Dat neem je terug' zei ze woedend.
'Kom op Jess, we moeten gaan' zei ik snel en ik sleurde haar weg van de jongens. 'Ik krijg je nog wel' schreeuwde Jess.
'Kom maar op' schreeuwde de jongen terug.
Oh god, waar ben ik in verzeild geraakt dacht ik wanhopig