[037]

Isaiah Timber

Dit keer grinnikte ik zelf om mijn woordkeuze, waarna ik naar Kyana glimlachte. 'Klinkt goed.' Weer wiebelde ze met met haar wenkbrauwen, wees vervolgens naar het huisje voor ons. 'Moeten we hier zijn?' Ze glimlachte even enthousiast, waarop ik glimlachend knikte. 'Ja. Hier moeten we zijn.' Paul grinnikte om Kyana's enthousiasme en pakte vervolgens mijn hand vast. Zijn vingers verstrengelden zich met de mijne, waarna we naar het kleine huisje liepen. Kyana volgde ons op de voet, wachtte geduldig achter ons op de veranda. Zonder aan te bellen liep Paul naar binnen, trok mij aan mijn hand mee en liep naar de kamer. 'Als we daar de tortelduifjes niet hebben.' Quil wiebelde met zijn wenkbrauwen, werd al snel bij gevallen door Embry. 'Dus.. Wij zijn hot, hè?' Hij wiebelde grijnzend met zijn wenkbrauwen, krulde vervolgens grinnikend zijn armen over elkaar. Ik rolde lachend met mijn ogen. Reikte hun gehoor toch verder dan ik gedacht had. 'Je weet best wat ik bedoel.' Ik schudde glimlachend mijn hoofd en knikte vervolgens richting Kyana. 'Ik heb iemand meegebracht.' Ik glimlachte even. 'Jongens, dit is Kyana. Kyana, dit zijn Sam, Emily, Quil, Jared, Kim, Seth, Leah, Elan - maar die kende je natuurlijk al - en Embry.' Glimlachend keek ik naar Kyana, zag hoe ze de lange lijst met namen probeerde te verwerken en vervolgens haar blik bewonderend, doch beheers over de gespierde jongens liet gaan.'Hi.' Ze glimlachte en stak vriendelijk haar hand op, waarna ze haar blik langs de mensen liet gaan om zo - waarschijnlijk - de namen bij de bijbehorende personen te plaatsen. Haar blik gleed van persoon tot persoon, net zolang totdat ik haar zag verstijven en zag hoe de adem in haar keel stokte. Iedereen wist wat dit betekende, waardoor er gegrinnikt werd en er geklets op steeg. We besloten naar de kamer te verhuizen zodat ze meer privacy zouden hebben en verplaatsten ons naar de kamer. Degenen waar het gingen, kregen dit echter niet mee. Die waren te druk met het naar elkaar staren en glimlachen, totaal in trance. 'Je had gelijk,' grinnikte ik toen Paul op de bank plofte en mij met zich mee trok. Hierdoor belandde ik op zijn schoot en voelde al snel zijn lippen op mijn wang. De huid van mijn wang begon direct te tintelen en mijn hart sloe op hol. 'Weet ik,' grinnikte hij terug, waardoor ik hem een plagerig duwtje gaf. Hij plantte grijnzend nog een kus op mijn wang.