[035]

Isaiah Timber

Glimlachend zwaaide Kyana me uit, wiebelde even met haar wenkbrauwen toen ze Paul in het vizier kreeg. Ik gaf haar grinnikend een plagerig duwtje en liep na nog een korte zwaaibeweging naar de auto van Elan. De autodeur gaf soepel mee toen ik deze wilde openen, waardoor ik zo op de stoel kon schuiven en de deur weer achter mij kon sluiten.
‘Hey.’Paul keek me met een oogverblindende glimlach aan en liet even liefdevol zijn lippen de mijne raken. Direct schoot mijn hartslag met enorme aantallen de lucht in, verscheen er kippenvel op mijn armen door de bedwelmende warmte die de jongen uitstraalde. Even liet ik hem los om antwoord te kunnen geven en grinnikte om zijn protest. ‘Hey.’
‘Hoe was het?’ Paul wachtte geduldig tot ik mijn gordel dicht geklikt had voor hij de auto de kleine oprit weer af reed.
‘Goed,’ glimlachte ik terug. Ik was blij dat het probleem met Kyana direct opgelost was, dat we nog steeds beste vriendinnen waren.
‘Mooi zo.’ Hij draaide grijnzend de auto de bocht om, terwijl ik met een korte, vlugge beweging de radio aanzette en zacht begon mee te neuriën met het liedje dat gedraaid werd.
‘Kyana wilde morgen ook even bij Sam en Emily langs komen, zodat ze jullie kan ontmoeten. Ze werd nieuwsgierig toen ik haar vertelde over jou.’ Ik vertelde er maar niet bij dat Kyana ook dacht dat de rest van zijn vriendengroep enorm knap was en ook daarom mee wilde. Niet dat ik daar ook maar iets van gemerkt had. Ik bedoel.. Paul had al mijn aandacht in beslag genomen.Ik grinnikte even. ‘Dat is wel goed, toch?’
Paul knikte en haalde vervolgens glimlachend zijn schouders op. ‘Ik denk het wel.’ Hij keek even mijn kant op en richtte vervolgens zijn blik weer op de weg. Na een tijdje grinnikte hij even.
‘Wat is er?’ vroeg ik nieuwsgierig glimlachend. Opnieuw keek Paul even mijn kant op. Zijn tanden waren opnieuw ontbloot in een oogverblindende glimlach, waardoor ik de vlinders in mijn buik voelde opstijgen.
‘Ik dacht er over na hoe Embry wel bij haar zou passen.’ Opnieuw lachte hij. ‘Ze lijkt me nogal erg.. recht voor zijn raap.’Nu begon ik ook te lachen; het zou wel heel wat zijn als die twee echt wat zouden krijgen. Bovendien leek Kyana eerder niet echt interesse in hem getoond te hebben. Niet dat – dat een verschil hoefde te maken, ik had namelijk eerst ook totaal geen verdere interesse in Paul gehad. Pas toen ik hem in de ogen had gekeken, was dat totaal omgeslagen.
‘We zullen zien.’ Even haalde ik mijn schouders op, waarna ik wat meer achterover leunde in de stoel en een gaap onderdrukte. Toen ik mijn blik even naar buiten richtte, zag ik pas dat de lucht bijna zo zwart was als roet, met enkel de sterren en de maan als verlichting. Even glimlachte ik, waarna ik nog een keer gaapte en voor een moment mijn ogen sloot.

Een paar lippen op mijn voorhoofd deden me ontwaken, waardoor ik vragend mijn ogen opende en in de gaten kreeg dat Paul me opgetild had. Hij legde me op mijn bed en liet zijn lippen nogmaals mijn voorhoofd raken. Hij glimlachte even en wilde net vertrekken toen ik zijn pols vastgreep. ‘Blijf, alsjeblieft.’