[034]

Isaiah Timber

Haar felle kijkers worden groot en haar volle lippen wijken uit elkaar maar het lukt ze niet om woorden te vormen. Haar ogen flitsen van Pauls gezicht naar dat van mij en blijven daar ook hangen. Ze lijkt te wachten tot ik uitroep dat het maar een grap is.
Na enkele minuten beseft ze dat ik het meen. En spiegelt er een sprankelende nieuwsgierigheid door haar ogen. Haar mond vormt zich tot een kleine glimlach. ‘Urgh, je hebt geluk dat ik zoveel van je hou,’ zijn haar vergevingsgezinde woorden. Ze buigt zich voorover en manoeuvreert zich om Pauls armen heen zodat ze me kan omhelzen. Met tegenzin laat hij me los zodat ik Kyana terug kan knuffelen. ‘Ik hou ook van jou,’ mompel ik terug. De dankbaarheid is duidelijk in mijn stem te horen. En langzaamaan stroomt het vocht in mijn ogen over en verschijnt er een traan op mijn wang. ‘Ahw,’ piept Kyana. Ze veegt de traan van mijn wang en kijkt me lief aan. ‘Gaat het wel goed?’ vraagt ze bezorgd. Ik knik en glimlach naar haar. ‘Ja, ja het gaat goed maar ik was zo bang dat je me nooit meer wilde zien,’ snikte ik zachtjes. Ik zag dat Paul moeite deed om niet bij me te komen staan om me te troosten. Maar Kyana is hem voor en wrijft geruststellend over mijn rug heen. ‘Hoe zou ik nou zonder jou moeten?’ Glimlachend kijken we elkaar aan. Als we elkaar weer los hebben gelaten wend ik me naar Paul om hem gedag te zeggen. ‘Ik kom je vanavond wel weer ophalen,’ zegt hij. ‘Ik wil niet dat je ’s avonds nog over straat loopt.’ Kyana kijkt vertederd toe. Normaal had ik gezegd dat La Push de meest dode plaats ter wereld was maar eigenlijk vond ik het wel leuk dat hij me op kwam halen dus ik knik maar gewoon. ‘Bel je me?’ vraagt hij lief en hij streelt nog even kort over mijn wang. Ik knik en na een korte kus op mijn wang stapt hij weer naar de auto van Elan.
Zo snel als hij de oprit af is gereden, trekt Kyana me haar huis in. Ze drukt me neer op de bank en gaat thee met koekjes voor ons halen.
‘Dus, vertel. Ik heb recht op de waarheid,’ dringt ze aan. Ik bloos waardoor ze begint te giechelen. ‘Nou, Elan had alle jongens op bezoek en ik stelde me voor. Eerst deed hij echt super asociaal en hij zei dat ik voor de televisie stond maar toen ik hem de rug toe keerde werd hij boos. Maar toen we elkaar in de ogen keken…’ Dat kon ze zelf wel invullen. Ze glimlacht breed. En spoort me aan om nog meer te vertellen. Dus ik vertel over enkele romantische momenten zoals die nacht dat Elan hem binnen had gelaten en die keer op de veranda bij Emily. We kletsten gezellig bij en hebben het over van alles en nog wat. Om elf uur sms ik Paul of hij me op komt halen. Voordat ik vertrek omhels ik Kyana nog even en we spreken af dat ze morgen even bij mij langs komt. Als de koplampen van Elans auto op de oprit schijnen, is het toch echt tijd om te gaan. ‘Tot morgen, Ky.’