Chapter 11
-Olive Bell-
Het was precies 8 uur toen ik voor het huis van Chiron stond. Ik was al om 6 uur uit mijn bed gegaan, want ik wilde zeker weten dat ik niet te laat zou komen.
Chiron deed open en glimlachte naar me.
Ik kreeg een of ander harnas aan. 'We gaan je vandaag indelen in een team.' zei Chiron. 'Je hebt het blauwe team, en je hebt het rode team.'
Ik keek hem aan alsof ik het begreep.
'Je mag trouwens niet zelf kiezen. Je moet gekozen worden.' ging Chiron verder. 'En als je door een team gekozen bent, krijg je of een blauwe, of een rode outfit.'
'En als ik nou door niemand gekozen word?' vroeg ik en Chiron moest lachen.
'Dat is nog nooit gebeurt, dus maak je je maar geen zorgen. Kom, de andere zijn vast al begonnen.'
Hij liep voor me uit en ik volgde hem.
We kwamen uit op een groot veld, waar al een heleboel andere 'bewoners' waren. En je kon zo zien bij welk team ze hoorde. Ze hadden wel allemaar hetzelfde borstpanser aan, maar hun t-shirt eronder was soms rood, en soms blauw. Dus ik wist nu teminste wat Chiron bedoelde.
Ik keek over het geld heen en ik zag een enorm meer. Blijkbaar het meer waar Percy het over had, dacht ik.
Toen ze Chiron zagen gingen ze ineens allemaal stil staan. Ze wisten blijkbaar wat er zou komen.
Het rode team ging aan een kant van het veld staan, en het blauwe team ertegenover.
Ciron ging ertussenin staan en ik stond naast hem.
Alle mensen keken me aan. Ik zag gelukkig wel dat de meeste van mijn leeftijd waren. Dus dat stelde me gerust.
'Helden, er is vandaag een nieuwe bij ons.' Hij legde zijn hand om zijn schouder.
'Dit is Olive Bell, dochter van Artemis. En ze heeft een team nodig!'
Het bleef even stil.
Toen zag ik dat Percy zich naar voren drong in het blauwe team.
'Ze mag bij ons komen.' zei hij en hij glimlachtte naar me. Ik voeldeeen vlaag van blijheid door me heen gaan.
'Dan hoort Olive voortaan bij het blauwe team, geen haar maar een outfit.' zei Chiron tegen Percy en hij knikte.
Chiron liep weg en ineens kwamen alle leden van het blauwe team om me heen staan. Iedereen wilde zich voorstellen.
Percy was als eerste. Hij stak zijn hand naar me uit en ik schudde hem.
'Je kent mijn naam al, maar nu stel ik me op de goede manier voor.' zei hij. 'Percy Jackson, Zoon van Poseidon en leider van het blauwe team.'
Ik glimlachte. 'Olive Bell, dochter van Artemis, lid van het blauwe team.' Percy moest lachen.
ineens kwamen er nog meer handen en ik schudde ze een voor een.
' Thomas McAdams, zoon van Ares...'
'Laura Cox, dochter van Hestia...'
' Sarah Lewis, dochter van Tethys...'
En zo ging het nog een beetje verder.
De laatste twee waren twee jongens van een jaar of 16/ 17.
Ze hadden allebij blond aan en blauwe ogen, alleen je kon wel zien dat het geen broers van elkaar waren.
De eerste, met het donkerblonde haar, stak zijn hand uit.
'Griffin, zoon van Helios. En dit is Jamie, zoon van Hermes.
Ik glimlachte naar ze.
'Hoi Griffin, hoi Jamie.' zei Percy. Blijkbaar kende hij ze goed want de twee jongens begonnen meteen een heel gesprek met hem.
'Helden! Op jullie staatsen!' riep Chiron en Jamie en Griffin rende samen een kant op. Percy en ik rende ze achterna.
De twee teams hadden zich opgesteld in het bos, blijkbaar klaar om elkaar aan te vallen.
Ik werd ineens bang. Dit had ik nooit verwacht!
'Hier, hiermee kan je je verdedigen.' zei een jongen achter me en ik zag dat het Jamie was, de zoon van Hermes.
'Dank je.' zei ik terwijl ik het zwaard en het schild van hem overnam.
Hij glimlachte naar me en ging naast me in aanvalsverdediging staan.
'Zenuwachtig?' vroeg hij.
'Hoezo dan?'
'Nou, je kan gewond raken enzo..'
Ik snakte naar adem en Jamie klopte een paar keer op mijn schouder.
'Geen zorgen.' zei hij. 'Griffin en ik beschermen je wel oke. Volg ons maar.'
Ik knikte en glimlachtte naar hem, maar eigenlijk wilde ik het liefste zo snel mogelijk wegrennen.
Er klonkt een soort bel, en Jamie begon te rennen. Ik rende hem achterna, zo snel alf ik kon, want Jamie rende nogal snel.
Her rode team rende onze kant op en sommige waren al met elkaar aan het vechten.
Dit kan niet echt zijn. dacht ik. Maar toen het eerste zwaard vlak naast mijn oor een haarlok afsneed besefte ik dat het wel degelijk echt was, en dat ik wel degelijk ik gevaar was.
Ik zocht Jamie, en zag dat die samen met Griffin met iemand, die 2 koppen grote was dan hun, wat ik raar vond aangezien Jamie en Griffin al lang waren, stonden te vechten.
'Dit overleef ik nooit!' zei ik bij mezelf, toen ik het eerste zwaard van me af probeerde te houden.
Reageer (1)
Hestia is toch ook een van de eeuwige maagden??
1 decennium geleden