Foooooooood

Als ik weer wakker word merk ik dat het al heel laat moet zijn, het is namelijk al donker. Nog niet zo donker dat ik niks kan zien maar dat wil eigenlijk niks zeggen. Als neko kan ik veel meer zien in het duister dan mensen. Dit is echt geen tijdstip om wakker te zijn. Dus nestel ik me dieper in het kussen. Mmm, wat lekker warm en zacht! Mijn kussen murmelt als ik er mijn gezicht dieper in duw om de heerlijke geur op te snuiven. Mijn ogen schieten open.

KUSSENS. MAKEN. GEEEEEEEEN. GELUID !!!!

Ik val bijna uit het bed bij het maken van die ontdekking en kruip er daarom maar helemaal uit. Ik kan nu toch niet meer slapen. Zonder Zexion wakker te maken ga ik op het matje naast zijn bed zitten. De zachte tapijt vezels kriebelen mijn voetzolen. Nu kan ik de slapende jongen goed bestuderen. Weet je als hij slaapt is hij best schattig. Ik schud mijn hoofd, dit hoor ik als neko zijnde niet te denken over een mens! En toch... het is zo. Dan begint mijn maag te rommelen, zo luid dat hij het wel moet gehoord hebben! Maar hij draait zich enkel nog eens om. Gelukkig maar want mensen hebben een pest humeur als je ze wakker maakt . Ik ook hoor maar ik sla niemand tot pulp als ze mij wakker maken. Weer rommelt mijn maag. Misschien moet ik iets halen om te eten. Zou dat wel mogen van Zexion ? “Alles wat van mij is , is nu ook van jou,”klinken zijn woorden in mijn hoofd. Dus dat zou relatief veilig moeten zijn. Niet ? Maar nu het ergste gedeelte: al het voedsel wordt in de keuken bewaard... En die is ... Juist, ja beneden. Ik slik. Op dit uur zal iedereen toch wel slapen ? Dat wilt dus zeggen dat ik gemakkelijk naar beneden kan gaan om eten te halen en snel weer naar boven zonder iets of iemand tegen te komen. Zo praat ik mezelf moed in en ook het knorren van mijn maag laat me al snel mijn angst overwinnen.Op de tippen van mijn tenen loop ik naar de deur, die luid piepend open gaat. Snel werp ik een blik op Zexion die nog steeds vredig in dromenland is. Wat ik allemaal niet doe voor voedsel, denk ik bitter.Na eerst driedubbel te hebben gecheckt of er iemand op de gang is ,sluip ik de trap af. Op de laatste trede blijf ik perplex staan. Blijkbaar bevatten mijn ‘geniale’ plan enkele gaten. Want ik had niet beseft dat ik geen flauw benul heb waar de keuken precies is. Geen probleem denk je dan,dan ga je alle deuren af, behalve als die mensen op z’n minst tien deuren ! En als ik die allemaal open ga doe dan maak ik zonder enige twijfel iemand wakker. En als ik toch zo stom zou zijn om het te doen – hey ik ben wanhopig - dan kon ik het snel gedeelte van mijn plan wel schrappen. Twijfelend kijk ik nog naar de deuren. Maar ik besluit dat de risico’s het niet waard zijn. Dus loop ik terug naar de trap. Dan knort mijn maag weer. Ooh ik heb toch zo’n honger !! Plots wordt het licht aangeknipt. Ik verstijf op slag. Oh ik wist wel dat het een slecht idee was!! Ik wist het, ik wist het !!