A Day In French || 008

Ik bekeek Samantha even. "En, heeft onze gids al een lijst opgesteld met wat we allemaal gaan bezoeken?" Ik keek haar aan. Ze schudde haar hoofd. "Nee, en dat hoeft ook niet, straks ga ik allemaal dingen bedenken en dan vind niemand ze leuk om te zien.." zei ze twijfelend. "Ah nee joh, vast niet. Iedereen zal het geweldig vinden, dat weet ik zeker." stelde ik haar gerust. "Ik wou eigenlijk.. misschien ook nog naar de Eiffeltoren gaan." zei ze en ze beet op haar lip. "Ja, leuk, de rest zal het vast ook leuk vinden, en ik hou je goed in de gaten!" zei ik lachend. Ze glimlachte. Ik gaf haar een klein kusje op haar wang.

Een tijdje later stonden we met 7 personen op het plein bij de Eiffeltoren. Voor Samantha een bekende plek. "Nou Samantha, wat gaan we als eerst doen of bekijken?" vroeg ik haar. Ik wou haar liever niet Sam noemen. Sam klonk meer als een jongensnaam, of als een hondennaam. Nee, Samantha klonk veel mooier. Ook al wou ze misschien zelf niet dat ik haar zo noemde, ik deed het toch. Ik sloeg een arm om haar middel en keek waar ze naar toe keek. "Nou, ik weet wel een paar leuke plekken en straten waar we naar toe kunnen, volg mij maar." zei ze. Iedereen volgde. We kwamen op een ander plein. "Het leuke aan dit plein is," begon ze "dat er een heleboel artiesten zijn, niet zoals jullie, maar ze maken soms ook muziek met gitaren of andere instrument, of ze zijn verkleed en ze staan daar als standbeeld." ik keek gefacineerd naar de mensen op het plein. "Het nadeel is, dat je beter niet te dicht in de buurt kan komen, dit is nogal een achterbuurt en ze probeer altijd geld van je af te troggelen." ging Samantha verder. Ik knikte. De zon begon te komen en ik haalde mijn zonnebril van mijn shirt en zette hem op.
We kwamen via een achterweggetje weer terug bij het plein voor de Eiffeltoren. "Als jullie willen, kunnen we naar de Eiffeltoren gaan, op dit moment is het het minst druk dus.." ze keek vragend naar de rest. Iedereen knikte instemmend. Ze liep weer verder voorop de groep en met z'n allen liepen we naar de Eiffeltoren. Ik betaalde voor iedereen en we namen de trap naar boven. Ja, we namen inderdaad de trap. We waren op het hoogste punt dat je kon komen. Ik vertelde maar niet aan de rest dat ik hier al was geweest met Samantha. Overdag was het nog veel mooier dan 's nachts. Je kon alle mensen zien, alle vogels, alle gebouwen. Je kon overal overheen kijken. Met mijn telefoon maakte ik een paar foto's. "Jeetje, je zou hier maar vanaf vallen." die opmerking kwam van Louis. Samantha beet op haar lip en keek me aan. Ik keek terug. Na een tijdje gekeken te hebben besloten we om weer terug te gaan.

We kwamen uit in een winkelstraat. Het waren vooral dure winkels. "Eigenlijk kom ik hier niet vaak, het is me hier allemaal veels te duur. Maar ik dacht dat jullie het wel leuk zouden vinden om hier te gaan kijken." zei Samantha. Ik pakte haar hand en liep weer voorop. De hele middag bleven we nog in die straat winkels kijken tot het avond werd. Dit was nogal een raar moment, eigenlijk zou Samantha weer terug moeten naar het weeshuis. Maar waarom zou ze? Ik wou liever dat ze bij mij bleef. "Blijf je.. weer bij mij slapen?" vroeg ik nerveus en ik voelde mijn wangen kleuren. "Nou.. als het mag, dan graag, ik ben liever bij jullie, als de rest het ook goed vind ten minste." Niet dat het met boeide, maar toch keek ik even naar achteren om de reactie van de rest te zien. Duidelijk vonden ze het goed, wat ik wel verwacht had. "Nou, dan kom je gewoon weer met ons mee. Ik ga spaghetti maken, dus ik hoop dat je daar van houd." zei ik. Ze knikte en we gingen weer met de taxi terug naar het huis.