Hoofdstuk 4.

Vandaag was de beste dag uit mijn leven.
Ik hou van Romeo en hij houdt ook van mij...
Maar, the show must go on, en vanavond geven we weer een concert.
Yu en ik staan voor de spiegel, ons op te maken.
'Het is goed dat ik je weer eens verliefd zie, Strif, je bent echt gelukkiger dan ooit!'
Ik kan niks doen, dan knikken. Hij heeft helemaal gelijk. Ik ben inderdaad gelukkiger dan ooit.
Nadat ik mijn mascara heb gedaan, wil ik even weg van alles en iedereen. 'Ik ben zo terug, oké? Even 'n blokje om. Als iemand me zoekt, zeg je dat maar. Tjüss!'
Ik pak mijn jas en ga naar buiten. Ik ben nog geen drie meter buiten, als iemand me roept.
'Strify, wacht!' Ik kijk om en zie Romeo daar staan... met zijn lieve ogen en zijn goddelijke lichaam.
'Mag ik met je mee?'
Ik blijf wachten tot hij vlak voor me staat.
'Natuurlijk mag je met me mee.'
Ik pak zijn hand en samen lopen we naar het park.
Een groepje meisjes komt op ons afgerend.
Ik kijk Romeo triestig aan. Fans zijn leuk, echt geweldig zelfs, maar niet altijd...
'Heey, Strify! Heey, Romeo!' zegt een meisje.
'Hi,' zeg ik. Ik schud de meisjes een hand en probeer zo vrolijk mogelijk te doen.
Na een uur gaan ze pas weg.
Zuchtend gaan Romeo en ik ook terug naar het hotel. Over twee uur moeten we namelijk optreden...