Carrot 7

'O, sorry dat wist ik niet,' stamelt hij. Met wazige ogen kijk ik hem aan. Ik voel de spanning die tussen ons inhangt. Louis kijkt me aan, en ik kijk hem aan. Ik verdrink in zijn prachtige ogen, maar laat niks merken. Ik mag niet verliefd op hem worden, hij is mijn psycholoog. Hij was wel maar een jaar ouder dan mij. De gedachten scheurde door mijn hoofd, en hielde wedstrijdjes tegen elkaar. Uiteindelijk overwonnen de goede gedachte. Langzaam kwamen onze hoofden dichter naar elkaar toe. Zo dicht dat ik zijn ademhaling kon voelen. De haartjes in mijn nek gingen er rechtop van staan. Net op dat moment horen we voetstappen in de gang. 'Is dat je vriendje?' Rick staat in de deuropening te kijken hoe Louis en ik nog niets vermoedend heel dicht bij elkaar zitten. 'Nee joh, dat is mijn psycholoog,' zeg ik nijdig. 'Je zat anders wel bijna met hem te zoenen.' Boos kijk ik hem aan. Kan dat joch nooit zijn kop houden? 'Wat kom jij hier doen?' Rick staat tegenover Louis. Hij krijgt een kleur. 'Ik-Ik,' stotterd hij. 'Ik kom hier om nog even met Eva te praten en om kennis met jullie te maken, hoe heet jij?' Zo wat wist die zich er gemakkelijk uit te lullen dacht ik bij mezelf. Ik bekeek hem van opzij. Wat was hij toch knap. 'Ik ben Rick,' Hij ging op tafel staan en deed alsof hij de beste persoon was die er maar op aarde rond liep. 'Ik zit op gymnasium, en als ik een 10 haal mag ik mee naar Griekenland.' Ik kon het niet uitstaan als Rick zo opschepperig deed. Ja, hij kon goed leren. Maar daar hoefde ik toch niet onder te lijden? Als vmbo-leering was ik altijd al onderdrukt geweest. Ja Rick is beter in dit, Rick is beter in dat. Gek werd ik ervan. Gelukkig had ik nu Louis, hij zou me hier mee helpen. 'Eva, ben je er nog?' Louis stond met zijn handen voor mijn gezicht te wapperen. 'Je moet Maaike echt vergeten.' Zonder dat ik er eigenlijk bedoelingen mee had, keek ik hem verliefd aan. Louis liet zijn hand door mijn haren gaan, en liep langzaam naar de deur. 'Ik zie je morgen Eva.'