Book 3 - 22

Ik zat in de hoek van de kamer met mijn gezicht verborgen.
Was ik aan het doordraaien?
Verloor ik mijn verstand?
Ik trok aan de deken die ik om me heen had gewikkeld.
Niall liep naar boven.
"Sky?" riep hij.
"ga weg." zei ik.
De beelden wilde niet uit mijn hoofd.
Ze fliste steeds opnieuw voorbij.
Waarom bij mij?!
Waarom ik?!
Niall ging naast me zitten.
"ik zei toch dat je weg moest gaan." zei ik.
"ik blijf bij je." zei hij.
Ik keek naar hem en merkte meteen dat mijn ogen verkleurde.
"ga naar beneden voor ik je iets aandoe." zei ik.
"nee, je maakt me toch niet bang." zei hij.
Ik probeerde hem weg te duwen, maar voelde mijn kracht afnemen.
"wat je ook doet, ik ga niet." zei hij.
Zelfs slaan tegen hem werkte niet.
Hij pakte mijn handen.
"je bent daar veel te moe voor." zei hij.
Ik sloeg met mijn handen zijn borst aan.
Hij deed zijn armen om me heen en trok me tegen zich aan.
"zet het uit je hoofd." zei hij.
Ik voelde zijn warmte tegen mijn koude handen aan.
"waarom ik?"
"weet ik ook niet, maar gelukkig zijn we niet de enige met problemen."
Hij trok de deken iets over me heen.
Ik legde mijn hoofd tegen hem aan en hoorde zijn hart kloppen.
Het mooie ritme van een hart.
"waar luister je naar?" vroeg Niall.
"naar je hart." zei ik.
"je kan misschien beter een beetje uitrusten." stelde hij voor.
"straks word ik weer wakker met een stapel drank, of onder het zand." zei ik.
Niall ging met zijn hand door mijn haar.
"dacht het niet, je moet me nog steeds laten zien hoe je de jam uit een donut haalt." zei hij waardoor ik moest lachen.
Ik sloot mijn ogen en luisterde weer naar Niall's hart.
Zijn hart sloeg iets sneller en ik voelde mijn hand branden.
"Star had gelijk." zei ik.
Niall zong een beetje.
Hij dacht zeker dat ik zo zijn hart niet kon horen.
Maar die kon ik nog beter horen.
"dat helpt niet, ik hoor het zoiezo wel." zei ik.
"ik vind je ook heel aardig." zei Niall tussen het zingen door.
"love you to." zei ik.

*...*

Niall en ik werden wakker door een sterke kip lucht.
"ik ruik kip." zeiden we slaperig.
"het setje is wakker." zei Harry en had een stuk kip in zijn hand.
We schrokken van Harry.
"rot op Hazza." zei Niall.
Het was nog donker.
"hoe lang hebben we geslapen?" vroeg ik.
"een half uurtje." zei hij.
Niall leunde tegen de kast aan.
"je gaat toch niet weer slapen?" vroeg Harry.
"ga een vriendin zoeken." zei Niall.
"heb ik al." zei Harry en trok me overeind.
Niall keek me verbaast aan.
"ik ben alleen bij hem in de buurt voor... Je weet wel, maar dat heeft hij al een tijdje niet meer gedaan." zei ik.
"eigenlijk net nog." zei Harry.
Ik ging met mijn hand langs mijn nek en voelde een bijtwond.
"BEN JE GEK GEWORDEN?! Ik lag te slapen naast een mens." riep ik.
"ja, dat vond ik zonde om voorbij te laten gaan." zei Harry en keek naar Niall.
Niall zag er zwak uit en voelde aan zijn nek.
Ik ging naast Niall zitten en keek naar zijn nek.
Zijn handen zaten onder het bloed.
"jullie waren leuker toen jullie sliepen." zei Harry en was weg.
Ik voelde mijn ogen verkleuren.
Dit keer zou ik sterker zijn.
"LOUIS!" riep ik.
Louis stond meteen naast me.
"ben je los geslagen ofzo?!" zei hij.
"Help me nou maar even." riep ik.
Ik hielp Niall op de bank.
Louis rende naar beneden.
"wat ga je doen?" vroeg hij.
Hij keek me geschrokken aan toen ik zijn nek keek en naar de kast liep.
"ik ga iets doen wat je niet echt fijn zou vinden." zei ik.