002 - Beverly Sara Owens

Er waren alweer een paar uur voorbij, gelukkig. Ik begon honger te krijgen dus versnelde ik mijn pas naar de kantine. Plots kwam er een meisje naar me toegelopen. Ze had een ronde bril op en zag er nogal nerdie uit. Dat zou mijn reputatie erg verpesten."Heey, I'm Britney and.. " ik liet haar haar zin niet afmaken "And i'm not interested." zei ik arrogant en ik liep door. Hier had ik dus echt geen zin in. Ik ging in mijn eentje aan de tafel in de kantine zitten, ik wou gewoon even alleen zijn. Ik bekeek alle mensen in de kantine en mijn oog rustte op 1 persoon. Hij zat op een tafel en een paar jongens zaten er omheen, waarschijnlijk zijn vrienden. Ze maakten grappen en lachten. Ik leunde met mijn hoofd op mijn hand en bleef de jongen aankijken. Hij zag er best knap uit: Zwart haar met een kuif, vierkant geblokt blousje, obey cap, mooie jeans. Ik droomde helemaal weg en schrok toen iemand ineens tegen me begon te praten. "Zayn.. Zayn Malik." er kwam een grinnik achterna. Ik draaide mijn hoofd snel om naar de persoon naast me. Het was hetzelfde meisje weer als net. "Huh, what?" zei ik snel. "That's his name.. You like him?" vroeg ze en ze keek me aan. Ik begon rood te worden. "What? No... no no no no no.. ofcourse not hahah." zei ik snel met een fake stemmetje. Ik beet op mijn lip en gaf hem nog gauw één blik. Net op dat moment keek hij mij ook aan en hij glimlachte naar me. Dat was het, die glimlach, het was perfect. "He is my neighbour," zei het meisje. Ik keek haar plots blij aan. Als zij het buurmeisje van hem was.. dan kon ik misschien nog sneller met hem in contact komen. "Ow.. well.. I'm interested.. " zei ik. Ze keek lief. Eigenlijk was ze zo slecht nog niet, ze leek me best een aardig persoon. "You can come to my house once.. then you could meet him maybe." zei ze met een schattig stemmetje. Ik knikte en staarde weer voor me uit.

Een paar uur later liep ik weer door de gangen. Ik hoefde nog maar 1 uur en liep naar het laatste lokaal. Plotseling hoorde ik muziek, uit het muzieklokaal. Ik herkende de melodie en geinteresseerd liep ik het lokaal in. Ik ging nonchalant in de deuropening staan met mijn armen over elkaar. "If i was your boyfriend, i'd never let you go, i could take you to places you've never been before." Hoorde ik een stem zeggen. Ik keek naar het kleine podium dus achterin het lokaal stond. Vijf jongens zaten op een kruk met een microfoon. De middelste was aan het zingen en de andere deden duidelijk de achtergrondzang. Hij begon met het refrein:"If i was your boyfriend, I'd never let you go, keep you in my arms girl, you never be alone.. " wat een prachtstem. Ik keek de jongen aan. Shittt... het was de jongen uit de kantine, Zayn Malik. Ik beet op mijn lip en probeerde me sneaky te verschuilen maar hij had me al gezien. Ik begon rood te worden. Hij keek me nu recht aan met zijn chocoladebruine ogen en ging door met zingen. Zong hij nu voor mij? Mijn hart maakte een sprongetje. Opeens werd ik aan mijn arm getrokken. "Beveryly come on!! We're gonna be late!" het was Yasmin die duidelijk ineens op school was, terwijl ik haar de hele dag niet had gezien. Ik glimlachte naar haar en liep met haar mee.