017

Precies dat waar ik bang voor was gebeurde. Er stonden een stuk of 10 meisjes en 5 mannen met grote camera’s stonden voor de deur van hun appartement. Mijn adem stokte in mijn keel en ik voelde de paniek door mijn lichaam stromen. Mijn ademhaling wordt onregelmatig en de tranen springen in mijn ogen. Herinneringen van de achtervolgingen van de pers in Nederland komen terug en krampachtig pak ik het eerste dat ik vast kan pakken vast. Blijkbaar heb ik de hand van Louis vast gepakt die zachtjes gilt. “Guys we’ve got a problem” hoor ik Liam mompelen als hij de mensen voor hun appartement opmerkt. Louis houdt mijn hand vast en knijpt er geruststellend in terwijl Liam de auto aan de kant zet zodat we kunnen overleggen wat we moeten doen. Niall, Harry en Zayn snappen er niks van maar stellen gelukkig geen vragen. Liam en Louis blijven blikken naar elkaar werpen waardoor het voor mij duidelijk wordt dat ze iets weten, ik weet alleen niet wat ze precies weten.

Uiteindelijk wordt besloten dat Niall, Louis en Harry de auto uitstappen om de paparazzi en fans af te leiden door snel langs ze heen te rennen. In de tussentijd kunnen Liam, Zayn en ik veilig in het appartement kunnen komen. Zayn komt naast me zitten en merkt dat ik in paniek ben, hij slaat zijn arm om me heen en probeert me rustig te krijgen door zachtjes een liedje te neuriën. Ondertussen merk ik dat hij niet begrijpende blikken wisselt met Liam die iets terug gebaart dat ik niet begrijp. De auto komt langzaam in beweging en van schrik duik ik nog iets verder in mijn hoodie. Waar ben ik aan begonnen? Vijf minuten later strompel ik met behulp van Zayn het appartement in. “I’m gonna help Liam with getting your stuff in okay?” vraagt hij als ik op de bank zit. Voordat hij weg kan lopen pak ik hem vast bij zijn arm en sein dat hij even moet wachten. ‘be careful with the purple box and please keep it closed.’ Schrijf ik hopend dat hij doet wat ik opschrijf. Zayn kijkt raar naar het blaadje maar knikt gelukkig toch “no problem” zegt hij met een glimlach “Be right back” zegt hij waarna hij weg loopt.

In de paarse doos zit alles wat met Nederland te maken heeft. Krantenartikelen, foto’s. tekeningen, gedichten, verhalen en zelfs een stuk of 40 brieven. Ondanks dat ik iedereen in Nederland achter heb gelaten zonder iets te weten blijft Marissa me heel trouw elke week minstens een brief. Zelfs zij wist niet dat ik weg ging en ze weet ook niet waar ik me op dit moment bevind. Ruud, de beste vriend en manager van mijn vader is de enige die weet waar ik zit. Hij zorgt dat ik het geld krijg waar ik recht op heb en eventuele post komt allemaal bij hem terecht die hij daarna weer naar mij toestuurt. De brieven van Marissa heb ik nog nooit geopend maar ik vind het ook zonde om ze weg te gooien. Misschien komt er ooit een tijd dat ik ze wel wil lezen.

”Toe Isa, praat met me. Ik weet dat je het kan, we willen je alleen maar helpen maar als jij niet praat kunnen we je ook niet helpen” Marissa zit huilend, smekend voor me. Ondertussen heb ik al ruim een jaar niet meer gepraat. Iedereen probeert me aan het praten te krijgen, ik heb ondertussen misschien wel vijftig hulpverleners psychologen, hoogleraren en weet ik veel wat voor een artsen gezien. Geen een van deze mensen heeft me aan het praten gekregen. Ik doe niets anders dan thuis zitten. Mijn haren hangen vettig langs mijn ingevallen gezicht, alle foto’s heb ik in een doos gedaan en er liggen dekens over alle tv’s in huis. Ruud en Marissa zijn de enige mensen die ik nog over heb samen met de paparazzi die al maanden voor het huis staan.

Ruw word ik uit mijn gedachten gehaald doordat Niall hijgend naast me op de bank springt. Een klein glimlachje verschijnt op mijn gezicht. ‘can you tell me where i can sleep? I’m really tired’ schrijf ik gapend op. Een blik op de klok vertelt me dat het inmiddels al 1uur ’s nachts is. “Yes! Ofcourse, follow me!” roept hij terwijl hij opspringt en wegloopt. Zuchtend rol ik met mijn ogen en ik kijk de kamer rond. Louis en Liam zitten wat te fluisteren en Zayn en Harry hebben duidelijk moeite om hun lach in te houden. “come, i’ll bring you to your room” lacht Harry en hij tilt me van de bank af. Zayn geeft me mijn krukken aan en langzaam strompel ik achter Harry aan naar de slaapkamer.