007 {The family diner}

Valentina boog zich over de passagiers stoel heen terwijl ze een beetje onhandig het portiek van de bijrijder opende. De vrolijke blauwe ogen van James kwamen haar tegemoet en Valentina boog zich weer recht. 'hii sweetie,' sprak ze vrolijk en James' lippen raakte de hare even als wijze van begroeting. 'I've missed you.' De zoete stem van James weer klonk door de oude auto heen terwijl Valentina haar best deed niet al te stom te lachen, iets wat James schattig noemde. 'I was worried, never let me again alone in te morning.' Zijn blauwe ogen keken naar haar terwijl Valentina haar gordel weer vast maakte en haar armen op het stuur liet rusten. Ze draaide haar hoofd en keek hem recht in zijn schattige ogen. 'You know I can't make that promisse.' Valentina glimlachte en de lippen van James raakte de hare weer. Valentina kon er niks aan doen, maar zijn lippen voelde zo vertrouw en leken haar aan te trekken. Alsof Valentina er aan verslaafd was. 'Then it should be better to tie you down,' fluisterde James lachend en zijn handen handen hadden haar kin vast gepakt terwijl hij steeds weer kussen op haar mond drukte. Valentina moest even giegelen en vervloekte zichzelf binnemonds om het stomme geluid dat uit haar mond was gekomen. Valentina slaagde er in zich uit de ijzeren greep van James los te wringen waarna ze de auto sleutel, die veels te veel sleutelshangers droeg, in het contact omdraaide waardoor de motor begon te ronken. Valentina's ogen checkte elk detial nog een laatste maal en besloten toen dat er niks mis wat en dat het veilig zou zijn om weg te rijden. Behendig reed Valentina de auto in zijn achteruit de parkeer plaats uit. Voor Valentina was auto rijden net ziets als lopen en fietsen geworden. Ze zou er dan ook niet meer zonder kunnen en het was al lang niet meer moeilijk om he gevaarte in beweging te brengen. Toen ze vijftien was begon Eric met haar rijlessen te geven. Valentina had het al snel onder de knie gekregen en op haar zestiende haalde ze dan ook haar rijbewijs. Een eigen auto had Valentina tot haar negentiende niet kunnen kopen, maar ze was enorm blij geweest met het exemplaar dat ze uiteindelijk had weten te kopen. Tweede hands dan, maar het ding kon tenminste rijden. En daar ging het om. 'Where're we going darling?' vroeg de verbaaste stem van James na een tijdje. De radio had de stilte die er was ontstaan opgevuld, maar plots had James de radio overschaduwd. Valentina was en beetje vebaasd om James vraag, ze dacht echt dat ze hem vertelt had waar ze heen gingen. Maar ze zou het wel weer eens vergeten zijn. 'to Pete and Bernadette,' sprak Valentina terwijl haar vingers het deuntje van Bob Marley mee tikte dat uit de speakers van de oude auto radio kwam. 'they give a diner.' Het was wel vaker zo dat Valentina bij Pete en Bernadette over de vloer kwam. Ze was immers een soort van familie geworden. Ook nam ze geregeld James mee naar Pete en Bernadette. Vooral Pricilla, de kleindochter van Pete en Bernadette, vond dat geweldig. Het twaalf jarige meisje had stiekem een crush op James en dacht dat het onopgemerkt bleef, maar valentina had het per direct op gemerkt en vond het ergens wel schattig. James kon goed vinden met Pricilla en hielp haar dan ook graag met kleine dingen. Ook nadat Valentina hem verteld had wat haar vermoedens waren. Het had James niet zo veel uit gemaakt en ook hij vond het erg schattig. 'A diner,' herhaalde James en hij keek even naar zijn kleren die niet echt geschikt waren voor een deftig diner. Maar in huize Hernandez werden diners niet echt als sjiek beschauwd en schoof iedereen gewoon in zijn normale kleren aan. 'Yes,' bevestigde Valentina zijn redenering, 'To celebrate that Peter is back.' valenina keek even naar links terwijl ze de auto soepel de juiste afslag in liet draaien. Heel even bekeek ze vanuit haar oog hoek James reactie. Hij leek niet heel erg geschockt, maar blij was zijn gezichtuitdrukking niet. 'so he finaly come back?' in James stem was een soort spot te horen, een spot die Valentina pijn deed. Maar ze wist dat hij het niet zo bedoelde, of misschoen bedoelde hij het wel zo. Hij had immers gezien hoe Valentina ingestort was en misschien was hij wel bang dat dat weer zou gebeuren wanner Peter hun zou verlaten. maar dingen waren veranderd, valentina had geleerd om op haar eigen benem te staan en dan was daar James nog op wie ze tijd blinde links kon vertrouwen. 'Well this is my car I can put you out, you know,' sprak Valentina speels en haar blik gleed even opzij naar James wie al weer een glimlach rond zijn lippen kreeg. 'silly one,' mompelde hij zachtjes voor zich uit en hij gaf haar een tikje tegen haar hoofd. Valentina kreeg de neiging om terug te stoeien, maar dat leuk haar geen goed idee aangezien ze in een rijdend voertuig zaten wat door Valentina bediend werd. Ze trapte eens flink op het gaspedaal een raasde de verlaten strand weg af. Toen alle kinderen uit huis vertrokken waren hadden Pete en Bernadette besloten te verhuizen. Ze kochten met hun spaar geld een prachtig huis aan het strand. Groot genoeg voor de hele familie, maar niet zo luxe als sommige vakantie villa. Dat was ook niet wat ze wouden. Het wad altijd gezellig in het strandhuis. Meestal was er wel iemand over de vloer of anders stond Bernadette in de keuken iets te koken of was Pete bezig met maken van muziek. Ook weer iets wat de sfeer in het strandhuis compleet maakte. Er was altijd muziek. Of je nou midden op de dag kwam of op een gezellige feest avond. Altijd kwamen er wel melodien uit he strandhuisje. Valentina hield van die vertrouwde klanken en kon dan ook uren luisteren naar het geroezemoes en het zachte gitaar spel op de achter grond. Vroeger vond Valentina dat de fijnste manier om in slaap te vallen. Op de feest avonden nestelde ze zich op de bank waar ze langzaam weg dommelde terwijl ze luisterde naar de geluiden van muziek en geroezemoes. Voorzichtig remde Vallentina de auto weer wat af en kwam het huis al in het zicht. 'we're there,' zei Valentina al wat vrolijker en ze legde haar hand op James' been terwijl haar andere hand het stuur nog steeds onklemde. James had wat uit het raam gestaard terwijl Valentina de hele weg het liedje op het stuur had lopen dreunen. De weg naar het strandhuis was niet zo lang aangezien het hele eiland in een uur over gereden kon worden. 'nothing'd change,' zei Valentina gerusteldend en ze draaide de sleutel in het contact weer om zodat de motor tot stilstand kwam.