01.4

"JAKE, VERMOORD HAAR NIET!", schreeuwde ik en vervolgens probeerde ik Bella te bevrijden. Wat niet heel goed ging, want binnen een halve minuut had Jake ons allebei in de houdgreep. "Dude, ik haat je.", lachte Bella. "Ik ook van jouw.", zei Jake. "Ja, we houden allemaal van elkaar. Bells, kan ik vannacht bij jouw slapen? Ik heb echt geen zin om naar huis te gaan." "Of jullie blijven allebei hier.", stelde Jake voor. "Dude, ik ken je pas... vier uur en je wilt dat ik hier blijf slapen?" Jake haalde zijn schouders op. "Mooi, just checking.", lachte ik.

"Jake, ik ben thuis. Ik zie dat Bella hier ook is?" Er kwam een oude man in een rolstoel de kamer binnen. "Bella, lang niet gezien en... Hallo, ben je een vriendin van Bella?", vroeg hij aan mij. "Ja, ik ben Alyson.", zei ik vriendelijk. "Pap, mogen Bella en Alyson blijven slapen?", vroeg Jake. "Ja, natuurlijk. Ik ben zo nog even naar Sue. Ik kwam eigenlijk alleen even wat halen." "En met even bedoel je tot morgen?", vroeg Jake. "Nu wel, ik laat jullie jongelui wel alleen.", zei Jake's vader met een knipoog. "Ik moet nog even mijn moeder bellen dat ik niet thuiskom.", zei ik en ik liep naar buiten. "Hey mam, alweer. Mag ik bij Bella blijven slapen. We willen een meidenavond houden en..." "Nee, ik wil dat je vanavond thuiskomt.", zei mijn moeder fel. "Jezus, mam, wat is er met je?" "Ik wil dat je vanavond thuis komt, einde discussie." "Nee." "Wat zei je?" "Nee! En weet je wat? Ik ben nu in het reservaat met Bella. EN HET IS GEWELDIG!" "Alyson, je hebt huisarrest tot volgend het eind van de zomer en we praten hier vanavond verder over." "Nee, ik blijf hier. En voorlopig wil ik je sowieso niet meer zien."