001 - Beverly Sara Owens

“BABY BABY BABY OOOOH!!” galmde er door het huis in. Geërgert zette ik de wekker uit. Ik moet toegeven, Justin Bieber is leuk, daarom heb ik zijn liedje ook als wekker, maar het was gewoon vroeg. Het was TE vroeg. Ik keek op mijn wekker: 07.00. Pffff. Langzaam ging ik de op rand van mijn bed zitten. Ik wreef even in mijn ogen. Ik kon nu beter maar opschieten, als ik de 2e dag direct te laat kwam.. Ik stijlde mijn haar en deed mijn make-up. Ik liep naar de kledingkast en trok er een skinny uit. Ik deed er een paar uggs onder en een shirt erboven. Ik pakte een coole cap uit de kast en deed hem op. Zo, ik was wel klaar. Ik glimlachte even naar mezelf in de spiegel. Ik pakte mijn bruine louis vuitton en liep naar beneden. Mijn lieve moeder had mijn brood al gesmeerd en in een broodtrommel op tafel gezet. Ze had er ook een flesje drinken bij gedaan. Er lag een briefje bij: Fijne 2e schooldag! X mam. Al was ze niet vaak thuis, ze was wel de liefste moeder van de wereld. Ik zette mijn tas op tafel en pakte mijn eten erin. Ontbijten deed ik niet, vroeger deed ik dat wel, maar ik had er geen zin meer in. Ik had er de tijd niet voor dus sloeg ik het wel eens over, zoals vandaag. Ik pakte de sleutel en deed de deur achter me dicht. Ik liep naar de schuur toe en pakte mijn fiets eruit. Ik had geen dure kakkerige beach cruiser zoals de meeste meisjes bij mij op school. Ik had gewoon een omafiets. Ik had hem zelf beschildert met allemaal vrolijke kleurtjes en ik was er trots op. Ik had niet zo’n dure fiets nodig. Ik fietste naar school toe. Gelukkig woonde ik dichtbij: het was maar 10 minuutjes fietsen. Ik gooide mijn fiets tussen de rekken. Op mijn weg naar binnen begroetten een paar mensen me al. Ik zwaai vrolijk terug.
De eerste les begon en ik ging op mijn plek zitten. Automatisch kwam er iemand naast me zitten. Soms wist ik hun namen niet eens. Kennelijk mochten veel mensen me, ik noemde mezelf niet populair. Populair vond ik arrogant klinken, ook al was ik dat soms wel. Veel mensen kenden mij gewoon, en ik kende ook veel mensen, alleen niet allemaal. Ik glimlachte naar het meisje naast mij. “Heey Beverly!” zei ze vrolijk. Ik knikte naar haar. De les begon en ik concentreerde me op het bord. Ondertussen keek ik even rond of ik nog mensen zag waarvan ik de naam WEL wist. Waar was Kristel? En Yasmin? Zouden ze allemaal ziek zijn? Ik liet het maar bij wat het was.