3. New home

Ik zat nu alweer bijna vijf dagen in London. Echt wat gedaan had ik nog niet, ik had namelijk eerst allerlei basis dingen moeten regelen als gas, water, elektriciteit en natuurlijk ook heel belangrijk internet. Ik was natuurlijk al wel even mijn huis uit geweest, maar eigenlijk alleen maar om wat eten in te slaan zodat ik niet zou verhongeren. Vandaag zou ik weer de stad ingaan, want ik heb nog geen vloer of verf voor de muren en kozijnen gehaald en ook heb ik nog meubels nodig, want het enigste wat ik op dit moment op de betonnen vloer in mijn appartement heb zijn mijn koffers en een luchtbed. Ik weet al wel welke kleuren verf ik wil, omdat ik namelijk al wel zo slim was geweest om een van de eerste dagen alvast stalen in te slaan. Het was dus wel een goede beslissing geweest van mij en mijn moeder om zes weken voor het begin van het school jaar al naar London te gaan, aangezien er zoveel nog geregeld moest worden.

Na even een schattig zomerjurkje te hebben aangeschoten ging ik naar buiten. Terwijl ik buiten liep te genieten voelde ik dat ik werd nagekeken. Misschien niet zoveel als in zuidelijke landen als Spanje en Italië, maar ook hier in London kregen mijn lange blonde lokken en helder blauwe ogen veel bekijks. Ik ben dan ook zo Nederlands als het maar kan qua uiterlijk en wat betreft innerlijk is het ook niet mis, over de voor Nederlanders kenmerkende nuchterheid beschik ik namelijk ruim.

Terwijl ik wachtte totdat de door mij gewenste kleuren verf waren gemengd, besloot ik om alvast met de stalen van die kleuren verf bij de verschillende soorten kleuren en patronen vloerbedekking, vinyl en laminaat te gaan kijken. Ik wilde een lichte vloer, want ik wilde namelijk graag een lichte en open kamer en ook zou een lichte vloer goed passen bij de pastel tinten verf die ik op de muren en de kozijnen zou gaan smeren. Uiteindelijk na veel heen en weer geloop met mijn stalen en de plus- en minpunten te hebben overwogen van verschillende kleuren en soorten vloeren had ik mijn keuze gemaakt. Het werd wit laminaat met brede planken. Na een datum te hebben afgesproken voor het leggen van het laminaat en de potten verf en andere benodigdheden voor het verven van een appartement in tas te hebben gestopt die stevig genoeg was, vertrok ik richting de dichtstbijzijnde meubelboulevard. Ik had wel verwacht dat meubels uitzoeken lastig zou worden, aangezien ik best wel een perfectionist ben, maar dat het zou moeilijk zou zijn had ik niet kunnen voorzien. Ik was alle meubelwinkels in de buurt langs geweest en had eindelijk alle meubels die ik nodig had en wilde gevonden. Ik was dus erg tevreden met mezelf toen ik bij de laatste winkel mijn pincode intoetste en op ''enter'' drukte, maar toen ik de tijd zag schrok ik toch wel een beetje. Het was namelijk al weer tien minuten voor sluitingstijd en ik had een eten in huis, maar ik had ook geen zin om eten af te halen. Dus rende ik snel de winkel uit de stoep op zonder echt uit te kijken. Voordat ik het wist liep ik hard tegen iemand op en lag ik op de grond. ''Are you okay love?'', hoorde ik een Cheshire accent me vragen.
''It looked like you hit your head pretty hard.'' Toen ik opkeek zag ik twee maar al te bekende groene ogen me bezorgd aankijken.
''I'm okay, but I'm soo sorry. I was in a hurry. I should've payed more attention!'', verontschuldigde ik me. ''It's okay, really. Here let me help you get up.''
Toen ik weer rechtop stond, had ik moeite om mijn evenwicht te bewaren. Hij had het blijkbaar ook gemerkt, want hij pakte me snel weer stevig beet zodat ik niet om zou vallen. ''I'm taking you to the hospital. Do you have someone you need to call?'' ''No. You've been worrying about me so much that I haven't even asked you how you are.''
Hij keek me lachend aan en antwoorde, ''I'm fine really. I'm Harry by the way, but jugding from the way you looked at me just now, I guess you already knew that.''
Natuurlijk wist ik wie hij was! Hij zat nota bene in One Direction! ''Yes, you're right. I already know who you are. But you don't know who I am yet, so my name is Godelieve. But everybody calls me Lieve.''
Hij keek mij onderzoekend aan. ''You are not from the UK, are you?''
''No, I'm not. I'm from Holland and I just moved here just five days ago.'', antwoorde ik hem verbaasd dat hij dat niet eerder had uitgevogeld. Blijkbaar was mijn Nederlandse accent toch niet zo overduidelijk als ik altijd had gedacht.
''Lieve, I hope I pronounce it correctly, let me just say welcome to the UK and I am very glad to have met you today!'', zei hij toen we net de straat van het ziekenhuis inreden.

Sorry dat jullie, mijn vele 3 abo's! zo lang moesten wachten maar ik was een gastgezin voor een spaans meisje!! lou, x mij(H)