Niamh Heffernen || OO9.

Luid gelach weerklonk door de kamer en volgens mij had ik in jaren niet meer gelachen als nu. Nu pas drong het tot me door wat ik al die jaren gemist had. Maar Megan bleef de persoon in mijn leven die iedere dag weer een glimlach op mijn gezicht toverde.
"Hou op" gilde ik terwijl ik mijn armen rond mijn buik sloot aangezien ik pijn had in mijn buik van het lachen. We zagen eruit als een stel dronken mensen.
"Ik stap maar eens op" zuchtte Owen vermoeiend en hij drukte zichzelf omhoog. Hij was sowieso een hoofd groter dan mij waardoor hij een beetje op me neer moest kijken. Hij was net van plan het huis te verlaten tot hij zijn lichaam omdraaide.
"De suiker" grijnsde hij en liep de kamer terug in.
"Oh, bijna vergeten" grinnikte ik zacht en snelde naar de keuken waar ik vervolgens wat suiker vandaan haalde.
"Volgens mij heeft mijn moeder het niet eens meer nodig" klonk zijn stem vanuit de kamer. Hij schoof zijn shirt omhoog waardoor zijn horloge tevoorschijn kwam. Hij haalde nonchalant zijn schouders op en nam dankbaar de suiker aan.
"Tot ziens hè" knipoogde hij vriendelijk en drukte zijn lippen op mijn wang. Een beetje overrompeld door zijn actie zwaaide ik hem kort na en sloot vervolgens de deur.
Dit keer was ik het die de tijd bekeek. Als het klopte kwam mijn vader over een kwartier thuis, en waarschijnlijk moest mijn moeder wel weer overwerken waar ik me mateloos aan ergerde.
Mijn gedachten hadden het juist want precies een kwartier later kwam mijn vader binnen. Vage beelden van heel vroeger verschenen voor mijn zicht. Beelden dat ik enthousiast mijn vader riep toen hij thuis kwam van zijn werk en in zijn armen sprong.
"Hallo lieverd" klonk zijn mannelijke zware stem vanachter me en hij drukte een kus op mijn kruin. Ik vergat hem te begroeten, maar gelukkig vatte hij dat niet verkeerd op.
Mijn mobiel trilde en meteen opende ik het bericht van Owen. Nog geen halfuur terug hadden we onze nummers uitgewisseld. 'Heb je vanvond wat te doen?' mijn lippen vormden de letters van zijn berichtje en een glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Nee' antwoordde ik kort op zijn berichtje. Hij reageerde vrij snel dat maakte voor mij mogelijk om zijn nieuwe bericht te openen. 'Kan ik je om half 8 ophalen?' terwijl ik dit berichtje las begon ik vrolijk een deuntje te neuriën en tikte een berichtje terug. 'Tuurlijk'.
Mijn vroegere oppas, ging misschien wel een goede vriend van me worden.


Wat vinden jullie? Moet ze Zayn tegen komen die avond? Bedankt voor jullie reacties ze maken me echt keer op keer weer blijer. Net zoals jullie kudo's en abo's (: Jullie zijn de beste, nee de allerbeste! <33 Om 00.00 plaats ik nog een stukje, ik smeek jullie om dan op de kudoknop te drukken (':