Hoofdstuk 3:

Ik rende het steegje uit, maar kon nergens heen. Ik hoorde geen voetstappen meer, en ook geen stemmen. Ik was blij dat ik ze had afgeschud, die mensen waren gestoord. Ik was best wel bang voor ze, maar ik moest mijn spullen terug hebben. Ik liep terug met een omweg, en kwam bij de plek waar mijn spullen hoorde te staan. Maar ze waren er niet, ik keek rond en zag ze nergens staan.
‘Ik weet waar je spullen zijn’ en de jongen van vanavond kwam uit de steeg, en ik schrok me rot.
‘Laat me met rust’ riep ik, en ik wou de andere kant op lopen maar er stonden twee mannen achter me. Ze draaide me om, en hielden me vast zodat ik niet kon weglopen.
‘Laat me los’ schreeuwde ik
‘Niet tot je met ons mee gaat’ zei hij
‘Nee, ik blijf hier’ zei ik
‘Waar ga je slapen dan?’ vroeg hij
‘Ik slaap wel op een bankje in het park’ zei ik
‘Doe je dat serieus liever, dan op een bed liggen’ vroeg hij
‘Nee, maar ik wil gewoon niet met jouw mee gaan’ zei ik
‘Pech gehad’ zei hij, en hij liep weg. De twee jongens achter me duwde me met de jongen mee, en ik werkte tegen. Toen plotseling verscheen de man weer, en iedereen stopte. Ik probeerde te worstelen met de handen die me vasthielden.
‘Laat me los’ riep ik weer
‘Laat het meisje los, ze gaat met mij mee’ zei de man
‘Ik wil ook niet met jouw mee, luistert niemand meer naar mij’ riep ik
‘Nee’ riepen de mannen tegelijk.
‘Oke’ zei ik en ik trok een raar gezicht
‘Wij onderhandelen niet’ zei de jongen
‘Max, wij kennen elkaar al langer. Ik neem het meisje mee, en jij gaat met lege handen naar huis’ zei de man
‘Weet je wat, we laten het meisje gewoon naar huis gaan’ zei ik er tussen door
‘Nee’ riepen ze tegelijk
‘Oke’ zei ik
‘Battle’ vroeg Max, de jongen
‘Is goed, maar wel een tegen een’ zei de man
‘Is goed’ zei de jongen, ze gingen tegenover elkaar staan en strekten hun armen en benen. Ik worstelde, en beet toen in de arm van een van de mannen. Hij schreeuwde het uit, en de andere man was verbaasd. Ik kon me uit hun greep worstelen, en ik rende weg van de mannen. De man schoot iets uit zijn hand, en ik viel op de grond. Mijn benen waren gevoelloos
‘Ik zei nog, jij gaat niet naar huis’ zei hij
‘En ik zei nog, ik ga wel naar huis’ zei ik
‘Pak haar vast’ zei de jongen
‘Nee, mijn mannen nemen haar mee’ zei de man, ik had weer gevoel in mijn benen. Ik stond op, terwijl de mannen ruziede over wie mij zou mee nemen. Ik rende weg naar een flat gebouw zonder dat hun het zagen, maar ik kon nog alles horen wat hun zeiden.
‘Waar is het meisje?’ vroeg de man
‘Da…. Oh, ze is weer weg’ zei de jongen
‘Waar is ze heen?’ vroeg de man
‘Weet ik veel’ zei de jongen
‘Weet een van die jongens van je waar ze is?’ vroeg de man
‘Nee, denk het niet’ zei de jongen
‘Wauw’ zei ik, en ik liep iets verder. Toen verscheen er plotseling een reusachtig monster voor me, ik gilde het uit.
‘Aaaaaaah’ gilde ik, en ik viel achterover. Mijn hand begon te bloeden, toen ik mijn hand uit had gestoken.
‘Wil je nu dat we je helpen?’ vroeg de jongen
‘Nee, ik wil gewoon dat alles weg gaat! Ook jullie’ gilde ik, en de tranen liepen over mijn wangen.
‘Dan ga je toch met ons mee’ vroeg de man
‘Ik wil met niemand mee, ik wil gewoon een normaal leven leiden. Laat me met rust’ schreeuwde ik
‘Kom asjeblieft met ons mee’ zei de jongen
‘Ik wil niet, ik wil niet mee. Ik wil gewoon een normaal leven’ gilde ik
‘Dat zei je net ook al’ zei de man
‘Dus, ik ga weg’ zei ik, en ik wou opstaan. Maar mijn hand was vol met bloed, en ik wou weglopen. De mannen pakte me weer vast aan mijn armen, en ik kon geen kant op.
‘Laat me nou gewoon met rust’ zei ik
‘Nee, je gaat met ons mee’ zei de jongen
‘Nee’ gilde ik
‘Kom op, je kan met ons mee’ zei de man
‘Ik wil met niemand mee’ zei ik
‘Je gaat met ons mee’ zei de jongen
‘Waarneer gaan jullie het nou doorkrijgen, dat ik er ook ben’ zei ik
‘Houd je mond’ zeiden de jongens
‘Oke, maar ik ben er wel en ik heb een eigen wel’ zei ik
‘Dat weten we,maar je gaat als nog met ons mee’ zei de jongen
‘Ik wil niet mee’ gilde ik
‘Je gaat mee’ zei de jongen
‘Nee’ zei ik
‘Of je gaat met ons mee’ zei de man
‘Met geen van beide’ zei ik
‘Kies’ zeiden ze tegelijk
‘Ik kies niet, en ga gewoon na…..’ begon ik, maar toen werd ik hard op mijn hoofd geslagen en werd mijn zicht helemaal zwart. Ik zakte helemaal in elkaar, en had geen gedachten meer.