Chapter 28

Gelach deed mijn ogen openen, ik schrok toen ik zag dat ik in de kamer, op de bank, lag te slapen. Ik sliep daar niet alleen, Chris zijn arm lag over mijn schouders.
“Lekker geslapen?” vroeg Jorn toen lachend.
“Best wel,” mompelde ik. Chris leek wel in coma, hij reageerde nergens op. Ik keek naar de klok, hij moest toch trainen?
“Chris?” vroeg ik toen zachtjes. Ik wurmde me onder zijn arm vandaan, Chris reageerde daarop door zijn houding te veranderen.
“Chris?” vroeg ik nog eens.
“Hm.”
“Ben je wakker?”
“Huh?” mompelde Chris. Hij opende zijn ogen en leek te schrikken.
“Wow, huh, wat doe ik hier?” Ik begon te lachen, Jorn lachte hartelijk mee.
“We zijn in slaap gevallen,” maakte ik hem duidelijk. Chris ging rechtop zitten en leek het toen een beetje te bevatten, hij glimlachte en schudde zijn hoofd.
“Ik wilde je eigenlijk laten slapen, maar aangezien je trainen moet leek het me handig je wakker te maken,” zei ik. Chris wierp gelijk een blik op de klok en sprong op.
“Shit, het is al half 11, ik moet weg! Sorry!”
“Maakt niet uit, ga nou dan snel, moet je nog wat eten?” vroeg ik.
“Nee, hoeft niet.” Hij pakte snel zijn autosleutels, zei Jorn gedag en gaf me nog een kus. Ik liet hem de deur uit en plofte toen lachend op de bank.
“Het was wel schattig hoor,” zei Jorn toen.
“Hoe lang stond je daar al?” vroeg ik.
“Net, jij werd gelijk wakker.” Ik ging naar de keuken om even een broodje te smeren.
“En pap en mam dan?”
“Weet ik veel, pap is aan het werk, misschien heeft hij jullie niet gezien. Mam ligt nog te slapen geloof ik.” Jorn haalde zijn schouders op. Ik startte mijn laptop op en keek even op Facebook, ik had een vriendschapsuitnodiging… Van Derk. Natuurlijk was dat niet raar, maar toch. Ik accepteerde en bekeek zijn Facebook. Blijkbaar was naast voetballen, eten koken ook een van zijn favoriete bezigheden, zo nu en dan kwam er weer een foto voorbij van een zelfgemaakt gerecht. Uiteindelijk kwam ik bij zijn vakantiefoto’s van afgelopen zomer. Het was een leuke jongen om te zien.
“Wie is dat?” vroeg Jorn toen hij achter we was komen staan. Ik schrok een beetje.
“Oh, uh Derk Boerrigter,” antwoordde ik.
“Hoe zo bekijk je zijn Facebook?”
“Hij had me toegevoegd, dus keek ik even…”
“Oh, oké. Hoe zit het eigenlijk met Emily en Greg?” vroeg Jorn. Ik draaide me om en keek hem aan.
“Goed…” antwoordde ik, ik wist niet wat ik er meer over moest zeggen.
“Oh…” zei Jorn een beetje teleurgesteld.
“Je vindt haar nog steeds leuk hè?”
“Nee, nou ja, misschien een beetje.” Jorn haalde zijn schouders op en liep weg. Ik schudde mijn hoofd. Ik vond het sneu voor Jorn, maar ik wist ook niet wat ik kon doen. Ik sloot mijn laptop weer af en besloot Emily te bellen om wat te gaan doen. We spraken af dat ik naar haar toe zou komen, toen ik mijn jas pakte zag ik dat Chris zijn er ook nog hing. Die kon ik zo wel even met Emily bij de training brengen.
“Heee Mar!” riep Emily enthousiast toen ik de kamer binnen kwam lopen. Ik groette terug en hing Chris zijn jas over de stoel.
“Wat is dat?”
“Chris zijn jas, die had hij laten liggen. Die kunnen we zo wel even naar hem toe brengen, bij de training, toch?” vroeg ik.
“Ja, is goed. Was het leuk gisteravond?” vroeg Emily toen.
“Ja, was heel erg gezellig, ik ben ook uitgenodigd om aankomende zondag mee uit te gaan.”
“Wat leuk, wie waren er?”
“Uh… Siem, Nicolai, Kolbeinn en zijn arrogante vriendin en Derk,” antwoordde ik. Emily begon te lachen.
“Zijn arrogante vriendin? Wat dan?” Ik legde uit hoe ze zich had gedragen en dat Kolbeinn geen woord heeft kunnen zeggen tegen iemand van ons.
“Oh, dat is wel jammer, dat ze niet zo aardig is.”
“Klopt, maar ik kan goed met de jongens opschieten, ze zijn heel erg aardig! Ben jij nog bij Greg geweest gisteravond?” Emily begon te glunderen.
“Ja, we hebben film gekeken en ik heb zijn ouders ontmoet,” antwoordde Emily blij.
“En? Hoe was het?”
“Heel leuk, Greg is echt hartstikke lief en zijn ouders ook.”
“Mooi,” zei ik oprecht blij voor Emily.
“Zullen we anders naar de velden toe lopen?” vroeg ik.
“Lopen?” vroeg Emily verbaasd.
“Ja? Het is mooi weer?”
“Zullen we alsjeblieft fietsen? Ik heb echt geen zin om te lopen…” smeekte Emily.
“Oké dan,” antwoordde ik. Ik pakte Chris zijn jas en we gingen richting de Toekomst.
“Hoe laat zijn ze eigenlijk klaar met trainen?” vroeg Emily.
“Weet niet eigenlijk. 1 uur of zo? Nou ja, we gaan wel even in de kantine zitten,” antwoordde ik.
We zetten onze fietsen neer en liepen het sportterrein op. Het was een besloten training en we konden dus helaas niks zien. Ik stuurde Chris een berichtje dat we er waren en zijn jas mee hadden genomen. Emily haalde drinken en we gingen zitten, er zaten een paar andere mensen in de kantine, maar zo rustig hadden we het hier nog niet meegemaakt. Even later kreeg ik een berichtje terug.
Ik kwam er al achter toen ik in de auto zat, haha. We komen er zo aan!
Ik praatte nog wat met Emily en zag toen dat Greg binnen kwam lopen, gevolgd door Chris, Siem en… Derk.
“Hey,” zei Greg vrolijk, hij gaf Emily een kus op haar wang en ging naast haar zitten. Chris kwam naast mij zitten, ook Siem en Derk kwamen er bij zitten. Hoewel Derk Emily al eens had gezien stelde hij zich toch voor, net als Siem. Daarna begonnen ze gelijk te praten over de training en de wedstrijd van aankomende zondag.
“Wie wil er nog wat drinken?” vroeg ik toen. Iedereen wilde nog wat.
“Zal ik even meelopen?” vroeg Derk.
“Eh, ja, is goed.” Ik stond op en Derk liep achter me aan naar de bar toe.
“Hoef je niet twee keer te lopen,” zei Derk glimlachend.
“Klopt, bedankt,” antwoordde ik. Ik bestelde het drinken en liep samen met Derk terug. Derk deed gewoon vriendelijk, er was helemaal niks raars aan hoe hij zich gedroeg, toch?
Ik ging weer naast Chris zitten maar was een beetje afwezig. Ik had geen zin om het gesprek te volgen.
“Toch Marenne?” hoorde ik Derk zeggen.
“Huh? Wat?” vroeg ik geschrokken. Iedereen lachte, ik kleurde een beetje rood.
“Waar zit je met je hoofd?” vroeg Siem toen.
“Sorry. Wat zei je?”
“We gaan zondag toch met zijn allen uit? Dat hadden we toch bedacht?” vroeg Derk.
“Oh, ja, klopt. Leuk.”
“Jullie kunnen ook wel mee!” zei Derk tegen Emily en Greg. Ze knikten.
“Is er iets?” vroeg Chris zacht aan mee. Ik schudde mijn hoofd.
“Zeker?”
“Ja, ben gewoon moe.”
“Oké, wil je niet naar huis?” vroeg Chris toen.
“Ik red me wel,” zei ik, ik glimlachte naar Chris.
“Zelf weten,” antwoordde Chris terwijl hij zachtjes in mijn bovenbeen kneep. Ik merkte dat Derk ons gesprek had gehoord, hij keek een beetje bezorgd naar me. Ik glimlachte terug waarop hij ook glimlachte. Ik keek snel een andere kant op.
“Ik wil je straks trouwens nog even wat vragen…” zei Chris toen.
“Wat dan?”
“Ja, als die anderen weg zijn vraag ik het je.”
“Oh…” antwoordde ik. Wat zou hij willen vragen? En moest hij dat nou per se zeggen, nu werd ik nieuwsgierig.
“Ik zal maar eens gaan,” zei Siem toen, “jullie komen zondag toch ook wel?”
“Ja, denk het wel,” antwoordde ik.
“Nou en anders zie ik jullie sowieso zondagavond!”
“Zeker,” zei ik.
“Fijne dag nog, later!” zei Siem terwijl hij wegliep.
“Mar, zullen wij zo ook gaan?” vroeg Emily. Ik knikte en keek Chris aan, hij probeerde een glimlach te onderdrukken.
“Toe nou, zeg het,” zei ik.
“Kom je even mee naar mijn auto?” vroeg Chris toen.
“Ja, is goed,” antwoordde ik. Chris zei dat we zo terug waren en ik volgde hem naar zijn auto. Hij pakte mijn beide handen vast en keek me aan.
“Volgend weekend ben ik vrij, ik wil dan graag naar Denemarken gaan. Wil je mee?” vroeg Chris.
“Ja! Heel graag zelfs, lijkt me echt leuk,” antwoordde ik blij. Ik gaf hem een kus.
“Mooi… Want ik heb hier namelijk de vliegtickets al,” zei Chris toen terwijl hij uit het dashboardkastje een envelop haalde.
“Oh, Chris, ik vind dit echt heel erg leuk! Wat lief van je.” Ik gaf hem een stevige knuffel.
“Ik ben blij dat je meewilt, dan kun je mijn ouders en zus ontmoeten!”
“Ja! Weten ze al dat je komt?”
“Nee, ik wilde eerst jouw antwoord afwachten,” zei Chris.
“Dan moet je ze nu maar zeggen dat we komen,” zei ik blij. Chris knikte en belde ze gelijk. Hij sprak in het Deens dus ik kon er niets van verstaan, al hoorde ik wel dat hij erg enthousiast was.
“Mijn ouders hebben er ook zin in, ze willen je heel graag ontmoeten,” zei Chris toen hij zijn telefoon weer in zijn zak deed. Ik glimlachte bij de gedachte dat ik volgend weekend gewoon lekker in Denemarken zat met Chris, bij zijn ouders.