045 - Tonight it's gonna be fun

NIALL POV

Met handen in mijn zakken en mijn kraag hoog loop ik naar de brug. Ik zie dat er geen mens loopt want in deze weer gaat zeker niemand naar buiten. De druppels van de regen voel ik tegen mijn gezicht druppelen. Ik loop naar de reling van de brug en leun er tegen aan. Nu wachten totdat Liam komt. Ik kijk naar een paar mensen in de verte die hun boot uitlopen.
Niemand had deze regen verwacht. En het is nog hard ook.
Maar om op deze plek af te spreken, is wel heel raar. Hoezo zou iemand hier af willen spreken? ‘Zo zo… Dus jij bent Niall?’ Ik voel een hand op mijn schouder. Ik schrik en draai me snel om. Het is Zayn. Zonder Liam. ‘Wa…Wat wou je gaan doen Zayn? Waar is Liam?’
Ik wil wegrennen maar mijn lijf wilt niet meewerken. Ik blijf stokstijf tegen over Zayn staan. Hij houd mij nu bij mijn kraag vast. ‘Jij homo. Jij hoort hier niet thuis. En wat ik met je gaat doen….’ Ik voel twee sterke armen om mijn middel. Ik bonk op zijn rug, maar hij is een stuk sterker dan mij. ‘Nee Zayn rot op zak!’ Ik schreeuw en roep Liam’s naam wel duizend keer.
Geen Liam. ‘Is dit..’ Zayn laat me achterover vallen in het water. Een harde plons is nog hoorbaar.

Ik doe langzaam mijn ogen weer open. Het felle licht komt in mijn ogen. Ik kijk wat rond. Rondom mij zie ik mijn ouders, mijn broer en als volgt Liam staan. Ik kijk naar mijn kleren. Ik ben droog, zeker mijn moeder die me nieuwe kleren heeft aangedaan. Er komt nog veel water uit mijn mond. ‘Hier liefje, een emmer.’ Mijn moeder wijst naar de emmer op de grond. Ik ga er met mijn hoofd erboven hangen. Er komt nog veel water uit. ‘Aaahh.’ Ik ga met mijn hand naar mijn voorhoofd. Liam is inmiddels naar de keuken gegaan om iets te pakken. ‘Hier.’ Hij gaat op zijn knieën voor me zitten. Hij brengt een washandje naar mijn hoofd toe. Met mijn ogen kijk in naar zijn gezicht. Ik glimlach maar bijt al gauw op mijn lip van de pijn. ‘Zelf glimlachen doet zeer.’ Iedereen schiet in de lach. ‘Maar schat, hoezo wil je glimlachen dan?’ Mijn moeder aait over mijn haar. Ik bloos. ‘Nou eh, gewoon.’ Mijn moeder is dit keer diegene die glimlacht. Ze plaats een kusje op mijn voorhoofd. ‘Maar vertel wat er is gebeurd.’ Ik kijk Liam aan. Hij knikt van dat ik het verhaal mag zeggen.
Na mijn verhaal te laten zeggen heeft mijn moeder grote ogen. Ik heb haar ook verteld over Liam en school. Wat hij gedaan heeft, en zijn vriend Zayn. ‘En dus heeft hij zijn excuses aangeboden?’ Ze wijst naar Liam en kijkt nog steeds met grote ogen naar hem. Liam en ik knikken tegelijk. ‘Oke dan.’ Mijn moeder kijkt mijn broer aan en mijn broer haalt zijn schouders op en loopt naar boven. ‘Greg bedankt voor de hulp.’ Roept Liam hem achterna.
Greg steekt zijn duim op over de reling van de trap. Mijn moeder is inmiddels al naar de keuken gegaan om het eten te gaan opscheppen. ‘Sorry Niall voor alles. Je had me niet achterna moesten komen. Je kent mijn vrienden niet en-‘ Ik druk snel een vinger op zijn mond. ‘Wees maar stil Liam. Iedereen doet fouten. En die heb ik nu gemaakt.’ Ik glimlach.
Als mijn moeder de pan op tafel wilt zetten, gaat de bel. Greg komt zo snel mogelijk naar beneden om de deur open te doen. ‘Hey. Ik ben Louis, en dat is Harry.’ Ik kan niet zien wat Greg doet. Greg gaat weer naar boven en Louis en Harry komen binnen lopen. ‘Hey Niall. Ik kreeg een bericht van Liam dat er iets was. Dus hier zijn we.’ Louis komt naast me staan en Harry gaat naar mijn moeder toe. ‘Hallo. Ik ben Harry Styles en-‘ Hij kijkt rond op zoek naar Louis. ‘Louis, kom is even mevrouw gedag zeggen.’ Louis glimlacht en huppelt bijna naar mijn moeder toe. Louis pakt blij mijn moeders hand. ‘Hallo mevrouw ik ben Louis Tomlinson.’ Louis kijkt naar mijn moeder. ‘En sorry dat we u storen met eten rond deze tijd.’ Ik kan die twee echt niet uitstaan. Altijd blij en vrolijk. Harry en Louis komen naar mij toe lopen. Mijn moeder kijkt Louis en Harry glimlachend aan. ‘Zijn jullie altijd zo blij?’ Harry draait zich om. ‘Sure! Er is geen reden om niet blij te zijn.’ Vanuit mijn ooghoek kijk in naar Liam die een hand tegen zijn voorhoofd wrijft. Hij kan die twee zeker ook niet uitstaan. Louis duwt de emmer op zei en kijkt naar mijn wond. ‘Zo da’s een flinke. Moet je kijken Harreh.’
Harry komt ook mijn zijn hoofd naar mijn wond kijken. ‘Zo, da’s een grote zeg!’ Op de een of andere manier moet ik hier om lachen. ‘Ja, nu is het wel weer genoeg. Hij heeft rust nodig.’ Liam die voor mij staat, en ik een uitzicht op zijn billen hebt duw ik opzei. ‘Nee laat ze toch.’ Liam bijt even op zijn lip. Mijn moeder loopt naar de tafel om de laatste borden op tafel te zetten. ‘Willen jullie dan ook mee eten?’ Ze staat met haar handen in haar zei. ‘Harreh kan toch voor geen meter koken dus oké.’ Harry geeft hem een duwtje. Dit word nog een avondd met die twee.