~13~ all alone in this big house

Als ik me ogen weer opendoe zie ik een mooi groot huis voor me. Ik kijk naar de omgeving en zie dat er inderdaad geen kip te bekennen is. Bijna alleen maar landschap. En ergens heel ver in de verte een boerderij. Heel overdreven rek ik me uit. Bill: “zo je bent net op tijd wakker” “hoelang heb ik geslapen?” “ongeveer 2 uurtjes” met open mond kijk ik hem aan. “zijn we zo ver weg van de rest dan?” bill knikt en stapt dan uit. Ook ik stap uit en loop achter hem aan. Dit huis is wel wat kleiner als het andere huis. Maar dat maakt het niet minder mooi. Als ik binnen ben kijk ik eens goed om me heen. Je kan wel zien dat het huis niet vaak gebruikt word, alles ziet er zo onaangeraakt uit. Alles staat precies op de goede plek, en ook nergens is er enig teken van leven te bekennen. Bill loopt naar de keuken en ik loop natuurlijk weer achter hem aan. Ook hier ziet alles er zo ongebruikt uit. Alsof er al in jaren niemand meer is geweest. Maar toch ook weer wel. Want nergens is er stof of wat voor viezigheid dan ook. Bill opent de koelkast en natuurlijk zit daar niks in. “moeten we niet eerst wat boodschappen doen?” “jij kan beter hier blijven, dab ga ik wel even” ik knik. “hoelang blijf je weg denk je”zeg ik met wat blosjes op me wangen. Het klinkt natuurlijk ook wel wat stom. Maar ik ben liever niet helemaal alleen in dit huis. “ik denk dat ik binnen een uurtje wel weer terug ben, heb jij nog wat nodig?” ik denk diep na. Ja eigenlijk heb ik heel veel nodig. Omdat we in alle haast zijn vertrokken heb ik niks bij me. Geen kleren, geen make-up. Helemaal niks. “aangezien ik niks bij me heb, heb ik wel zat nodig. Maar ik kan wel met je meegaan” dan hoef ik ten minste niet alleen te blijven. “nee niks daarvan, we weten dat ze je nu overal zoeken. We kunnen dat risico niet nemen” “oke” zeg ik zuchtend. “kan je wat kleren voor me meenemen, en wat make-up ofzo. En natuurlijk een tandenborstel” hij knikt en pakt pen en papier en schrijft alles op. “dan ga ik, voor je het weet ben ik weer terug” hij drukt een kus op me voorhoofd en verlaat dan het huis. Wat zal ik eens gaan doen dan. Het huis maar even verkennen. Ik loop de trap op en kijk achter elke deur. De laatste deur is weer een slaapkamer. Ik loop naar binnen en laat me maar op het bed ploffen. Nu heb ik niks meer te doen.