030|| Back to black
~ Mila Adams
Met een glimlach kijk naar hoe alle kinderen langzaam rond de piano komen zitten. De kinderen die de tekst kennen, zingen mee. Ik vind het leuk om te zien, prachtig om te zien. Na Fireflies ga ik door met het volgende nummer. Ik kan maar beter in een keer doorgaan, nu zitten alle kinderen toch bij elkaar.
Not over you is het volgende nummer dat ik speel. Net als het vorige nummer, wordt deze ook weer meegezongen. Ik vind het fijn om piano te spelen. Het maakt me helemaal niks uit of mensen meeluisteren of niet. Tijdens het spelen komt er een soort rust over me heen. Alles waar ik mee zit lijkt even weg te zijn. Het is alleen ik, de piano en de muziek.
~ Bill Kaulitz
‘Kom, we gaan terug!’ gil ik enthousiast. Dit was wat ik even nodig had. Nú heb ik inspiratie. Nu kan ik wat schrijven! Zo snel als ik kan, wat mede bepaald wordt door hoe langzaam de andere jongens lopen, loop ik terug naar de studio.
‘Tom, loop nou door!’ gil ik door het bos. Ik sta al aan het einde van het pad, en meneer is nog niet eens halverwege. Een brede grijns staat op zijn gezicht en hij gaat nog langzamer lopen. Ik zucht diep. Hij houdt er gewoon van mij om mij dwars te zitten. ‘Wil je een nieuw album of niet?’ Als dit nog lang gaat duren ben ik alle ideeën die ik had al weer kwijt.
Gelukkig gaat Tom wat sneller lopen en zijn we zo weer bij de studio. Gelijk neem ik het blaadje voor me en begin, met mijn tong uit mijn mond, te schrijven. Het zijn nog maar krabbels, maar die krabbels vormen zich later wel tot liedjes. David heeft me niet voor niks een heel pak gegeven om vol te schrijven.
Laten jullie weer -en meer- een reactie en een kudo achter? <3
Love yaa! <3
Ik was helemaal vergeten te zeggen dat ik een nieuwe story heb!
Roses are red - Tokio Hotel
Nu staat alleen de proloog nog maar online, maar het zou leuk zijn als jullie een kijkje nemen!
Reageer (3)
Snel verder!
1 decennium geledenx
Snel verder!!
1 decennium geledenSnelsnelsnel verder!!! <3
1 decennium geleden