De Ontdekking van Verwarrende Gevoelens.

Harry Part of View
“Wat is er?” Vroeg hij na een tijdje, zonder me losser te laten. Ik hield mijn gezicht tegen zijn borst en ademde diep in. “Louis! Kan je me even een handdoek brengen? Die ben ik vergeten.” Klonk Eleanors stem uit de badkamer. Snel maakte ik me los uit Louis knuffel. Ik was even helemaal vergeten dat zij er was. Louis keek me twijfelend aan. “Ga maar.” Zei ik en draaide me om. “Har! Niet weg gaan, ik…” Ik schonk hem een glimlach. “Gewoon een beetje heimwee. Ik bel m’n moeder wel wakker. Thanks for.. you know.” Hij glimlacht, maar ik kan aan zijn gezicht zien dat hij me niet geloofd. “Oke, slaap lekker voor straks dan.” Ik knik en loop snel de deur uit. Aan het eind van de gang zie ik Lieke aan komen lopen. Snel vlucht ik mijn kamer in. Maar ik heb nog maar net mijn shirt uitgetrokken als er aangeklopt wordt. Ik hoor aan het klopje dat het Lieke is. Even twijfel ik of ik zal doen dat ik slaap. “Harry? Je slaapt toch nog niet?” klinkt haar stem vragend. Ik bijt op mijn lip. Oké, sterk zijn. Maar zodra ik de deur open doe en haar stralende gezicht zie voel ik mijn hart samentrekken. “Wat kom je doen?” Het klinkt botter dan ik bedoelde. “Ik kom je wat vertellen.” Met dat stralende hoofd loopt ze verder, maar ik wil het niet horen. “Ik hoef het niet te horen! Ik heb het al gezien.” Flap ik er uit. “Wat gezien?” “Jou en die andere gast. Ik snap dat je niet wilde dat ik het zag! En dat je daarom hier gebleven bent! Maar ik heb je vanmiddag verteld dat ik je leuk vind dan doe je dit? Ik dacht dat ik wel iets meer voor je betekende.” Raasde ik boos en draaide mijn rug naar haar toe om mijn schoenen uit te trappen. Ik schrok toen ze haar hand op mijn schouder legde. Snel stond ik op en liep de badkamer in. “Harry? Mag ik alsjeblieft….” “Wil je weg gaan alsjeblieft?” “Maar.” “Nu?” Ik voelde de tranen al achter mijn ogen prikken. “Maar Harry het is anders dan…” Weer liet ik haar niet uitspreken. “Ik ben moe, ik wil slapen. Morgen praten we wel verder oké?” Toen ik terug de kamer in kwam zag ik dat al het stralende van haar gezicht verdwenen was. “Zeker?” fluistert ze bijna. Ik knik. “Oké dan, maar ik heb je echt nooit willen kwetsen. Juist helemaal niet. Maar goed.. ehm we praten morgen dan. Slaap lekker.” Ze lijkt even te twijfelen of ze me een kus moet geven, iets wat we elke avond doen. Zij geeft mij een kus op m’n wang en ik geef er een terug. Maar nu hoef ik dat echt niet, de lippen waarmee ze net met die jongen heeft staan zoenen! Snel loop ik naar het bed, voor ze haar lippen op mijn wang kan drukken. Ik hoor ze zachtjes zuchten en naar de deur lopen. “Slaap lekker.” Klinkt er nog, voor ze de deur dicht doet.