015.

Isa POV
Een diepe zucht ontsnapt uit mijn mond als ik merk dat het me niet gaat lukken om de jongens weg te jagen. Op alles wat ik zeg hebben ze wel weer een weer woord, gefrustreerd klim ik overeind en hinkel naar het kleine tafeltje aan de andere kant van de kamer. Met wilde bewegingen blader ik door mijn tekenboek tot ik bij een lege pagina uitkom. Zodra ik de eerste strepen op het papier heb gezet merk ik dat ik langzaam rustiger word. Zonder echt na te denken over wat ik teken blijf ik strepen zetten op het papier. Af en toe werp ik een blik op de drie jongens die wild met elkaar zitten te praten. Liam is een half uur geleden weg gegaan en Louis ging hem een kwartier later achterna, geen idee waar die twee nu uithangen. Ik besluit me te concentreren op mijn tekening en ik sluit me af van de buitenwereld.

“wow, you are really good” Niall zijn stem haalt me uit mijn eigen wereldje en voor even kijk ik op om hem een bescheiden glimlach toe te werpen. “Guys, you should come see this. Isa drew us and she is really good!” Verbaasd kijk ik naar het papier en zie dat ik het beeld van Zayn, Harry en Niall op de bank heb getekend. “Wow! It’s almost like a black and white picture” mompelt Harry en ik merk dat mijn wangen rood worden. Beschaamd wend ik mijn gezicht af. “Can I take a picture of this? I want to post it on twitter!” zegt Zayn er meteen achter aan. Even weet ik niet wat ik moet doen tot ik recht in de ogen van drie smekende gezichten kijk. ‘okay, but don’t use my name’ schrijf ik om de jongens niet teleur te stellen. Twijfelend kijkt Zayn me aan voordat hij knikt. Over zijn schouders lees ik mee wat hij typt zodat ik zeker weet dat hij mijn naam niet deelt met de rest van de wereld. Look at this beautiful drawing a friend just made from Harry, Niall and me. I Love it!! Voordat hij op send duwt kijkt hij me vragend aan en ik knik als teken dat het goed is.

“Do you mind if I look through your drawings?” vraagt Harry voorzichtig. Twijfelend schud ik mijn hoofd, wetend dat hij tekeningen tegen komt van mijn familie en vrienden. Gelukkig is dit het tekenboek dat ik mee naar buiten neem en waar dus geen ‘donkere’ tekeningen in staan. Met grote ogen staan de drie jongens te kijken naar mijn tekenboek en de ene wow na de andere ontsnapt uit hun mond. “Hey! That’s me!!” roept Niall blij als hij een tekening ziet van hem in een winkelkarretje, duidelijk gebaseerd op onze eerste ontmoeting. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ik knik ter bevestiging. Terwijl Niall een foto maakt van de tekening omdat hij hem ook op internet wil zetten gaat de deur van de hal open. Liam en Louis komen stilletjes de kamer binnen gelopen en kijken alsof ze net een spook hebben gezien. Met een vragende blik probeer ik ze recht in hun ogen aankijken maar ze ontwijken mijn ogen. “Guys, there you are! Come check this” zegt Harry enthousiast als hij door heeft dat Louis en Liam weer terug zijn. De jongens zijn zo druk bezig met de tekening dat ze niet merken dat er iets met Louis en Liam aan de hand is. “wow, these are really good Isa” zegt Louis en voor een seconde kijkt hij me in mijn ogen aan maar snel wendt hij zijn blik weer af. Ze willen duidelijk niet vertellen wat er aan de hand is.