15.

Ik had al altijd een zware kracht op mijn hand.
Maar dit was erg.
Mijn vader zat de deuzelen in de zetel met een bloedneus
en een blauw oog.
Niet dat ik medelijden had met hem maar toch.
Maar wat ik niet had gezien was dat mijn vader een mes in zijn
broekzak had zitten.
Hij pakte het mes en probeerde me te steken.
Mijn moeder zat nog altijd te kijken maar
ze had het verstand gekregen om de politie te bellen.
Nog geen min. later hoorde ik de sirene de straat doorhalmen.
Mijn moeder was naar buitengerend
maar ik zat nu nog altijd binnen met mijn vader.
'Wat wil je hiermee berijken' vroeg ik hem.
'Oh niet veel, als jij maar uit mijn leven verdwijnt.'
Was zijn antwoord.
Oké die kwam hard aan.
Maar nog voor ik het door had stak hij het mes in mijn been.
Ik viel op de grond en kermde van de pijn.
Gelukkig waren de politieagenten vlug binnen om mijn vader
mee te nemen.
Mijn moeder had ondertussen de ambulance ookal gebeld en lag ik
dus nu zo ongeveer in een ambulance.
Niet dat ik nu nog kermde van de pijn (ze hadden me pilletjes gegeven nvdr.)
maar toch bleef het erg.
Mijn bloedeigen vader.
Nouja hij had soms wel woedeaanvallen maar toch...
Ik had ondertussen niets meer gehoord van de jongens.
Mijn moeder wist ook niet dat ik dat concert had gegeven.
Dus ik moet ook nog eens zeggen dat ik tour ga.
Soms haat ik het leven zo erg.
We waren ondertussen al aangekomen in het ziekenhuis.
Ik zat nu in een rolstoel en reed naar mijn kamer.
Toen ik in mijn kamer was kreeg ik van een verpleegster.
Een zakje met mijn gsm en portefuille.
Ik pakte mijn gsm en zag dat ik een gemist oproep had.
Ik belde terug en hoorde de bekende stem van Louis opnemen.
'Heej Louis t'is hier met Nina'
'NINA WAAR BEN JE' riep hij door mijn gsm.
'IK MOET NIET DOOF WORDEN' riep ik op hetzelfde toontje terug.
'En... ik ben in het ziekenhuis'
'Wat in het ziekenhuis , wat doe je daar' zei hij nu.
'Kom naar hier dan leg ik het je uit.
Ik gaf hem het adres van het ziekenhuis en ze gingen komen.
Ik lag nog zeker een half uur voor me uit te staren
toen ik plots de deur hoorde opengaan.
'Nina' hoorde ik iemand vragen.
Ik kon de stem niet echt plaatsen.
Toen ik zag wie het was bleek het Zayn te zijn.
'Oh hi Zayn.'
'Gaat het?'
'Ja en met jou'
Hij moest even lachen.
'Met mij ook alles goed'
'Mag ik vragen waar de rest is?'
'ja dat mag je vragen en Liam is naar de dokter,
Niall en Harry zijn aan het praatten met je moeder en Louis'
'Tja Louis...' en verder kon hij niet komen want de
deur werd geopend en daar was Louis.
'En waar bleef jij?' vroeg ik op een quasi-boze stem.
'Sorry, maar vertel wat doe je hier in het ziekenhuis' vroeg hij en
Zayn wou het blijkbaar ook weten wat er was want hij zat te wippen op
zijn stoel.
'Nou toen jij bezig was Jaden' zijn gezicht vertrok in een frons.
'Niet fronsen schatje daar krijg je rimpels van' zei ik.
Bij het woordje schatje moest hij blozen.
Oh wat is hij schattig als hij bloost.
'Nou ja toen jij bezig was met Jaden belde mijn moeder me op
om te zeggen dat mijn vader weer eens is vreemdgegaan.
Ik ben direct naar huis gegaan en daar hebben we
een soort van gevochten en uiteindelijk heeft hij me
in mijn been gestoken, en nu lig ik hier.'
'Maar morgen mag ik weer naar huis,
het moet juist nog genaaid worden en das al!'

De rest schrijf ik niet meer omdat het saai is...
Ze word gewoon geopereerd en praat dan nog een beetje met de jongens
Haar vader word veroordeeld voor 5 jaar cel omdat het blijkt dat hij
nog mensen had vermoord! drama drama drama ...
Volgende hoofdstuk is de volgende dag ze mag terug naar huis.

MENSEN REACTIE'S HELPEN