Fiveteen.

Zayn Malik.

'Het is mijn schuld.'
'Klopt.' kaatste ik naar Danielle.
'Zayn, doe is normaal.' reageerde Liam op mij. Ik zuchtte en richtte mijn blik weer op tv, zo ging het hier al vier uur lang. Louis was eindelijk gestaakt met Harry bellen, aangezien die toch niet op nam, en hij speelde nu samen met Niall monopoly op de vloer. Iedereen was geërgerd, behalve de twee kleuters op de vloer die iedereen juist nog meer ergerde met hun vrolijkheid.
'Ja! Je staat op mijn hotel, veertien miljoen baby!' riep Niall vrolijk uit, hij had zijn pinpas al in het witte apperaat gestopt en stak hem nu naar Louis uit.
'Dat is oneerlijk! Ik had al gegooid dus het telt niet meer.' klaagde Louis.
'Dat kwam alleen maar omdat jij mij niet de kans gaf om te kijken of je er op stond!' zei Niall, nu verontwaardigd. De twee jongens begonnen een discussie die steeds luider werd en er uiteindelijk in eindigde dat ze hotels naar elkaars hoofd gooide. In elke andere situatie had ik me kapot gelachen, maar nu irriteerde het me mateloos, blijkbaar was ik niet de enige, want toen er een hotel tegen Liams hoofd aan werd gegooid, stond hij pissig op.
'Kappen jullie twee!'siste hij. Veel vrolijker doordat ze Liam hadden geraakt zei ik poeslief:
'Ach Liam, ze hebben gewoon lol.' net op het moment dat Liam ook tegen mij wou uitvallen zwaaide de houten deur opeens open en kwamen Harry en Esther gearmd naar binnen lopen. Esther weer met die oogverblindende glimlach op haar roze lippen, die glimlach die haar ogen lieten oplichten en er voor zorgde dat ze op een elfje leek, even betoverend. Toen richtte ik mijn blik op hun armen, die ze in elkaar geslagen hadden en mijn blik verstrakte, chagrijnig keek ik Harry aan.
Opeens was de sfeer nog tien keer zo gespannen, en onwennig door de blikken haalde Harry en Esther hun armen uit elkaar.
'Hoi?' zei Harry uiteindelijk twijfelend, iedereen bleef stil.
'Ruik ik McDonald's?' schreeuwde Niall opeens uit, waardoor de bom bij mij pas echt barstte.
'Serieus? Jullie zijn bijna vijf uur weggeweest zonder wat te laten horen om bij de McDonald's te zitten? En was het gezellig?' kaatste ik naar Harry, met moeite kon ik de jaloerse ondertoon in mijn stem verbergen.
'Zayn, gedraag je nu alsjeblieft eens normaal. En ja hoor, we hadden veel lol. Toch Esther?' zei hij schijnheilig.
'Oké, dit kan zo niet meer. Jullie twee gaan praten,' ze wees naar Harry en mij,' en ik ga met hun twee praten.' zonder ook maar een knikje of beweging richting de bank wist iedereen dat het over Liam en Danielle ging.
'En dan gaat iedereen hier godverdomme weer eens normaal doen.' maakte Louis de zin af. Esther knikte vrolijk en liep toen met Danielle de kamer uit, ik keek moeilijk naar Harry die tegenover me stond.
'Zayn, ik vind haar niet leuk.' begon Harry het gesprek, door de licht beschuldigende ondertoon in zijn stem schoot ik meteen in de verdediging.
'Ik ook niet.'
'Bitch please,' mengde Louis zich in het gesprek,' dat is zelfs nog duidelijker dan het feit dat Niall later met zijn eten gaat trouwen. Uit de keuken klonken protesterende geluiden van iemand die zijn mond vol had gepropt met eten. Net toen ik weer wou antwoorden verschenen Esther en Danielle in de deur, de rollen waren nu helemaal omgedraaid. Normaal was Danielle op en top verzorgd, en liep Esther er nonchalant bij, nu leek bij Esther alles perfect in model te zitten, terwijl Danielle roodomrande ogen had met wat mascaravegen en haar, haar in de warm. Maar de glimlach op hun lippen verried dat alles goed was, zo makkelijk ging dat nou eenmaal bij beste vriendinnen. Net zoals ik nooit langer dan vijf minuten boos kon zijn op een van de jongens, konden hun dat ook niet.
'Your turn, chagrijn.' zei Esther glimlachend tegen Liam, die haar een dodelijke blik wierp ook al was het als grapje bedoeld. Ook al was Esther de kamer weer uit verdwenen, met Danielle in de buurt hield het gesprek over mijn gevoelens voor Esther abrupt weer op.