26. More Than This.

Na een doodsaaie autoreis stapte ik uit mijn moeders auto en liep ik richting de rest wanneer ik mijn koffer uit de kofferbak had gepakt. Vrolijk begroette ik Kelsey en Heather, ook zij waren over het verdriet van Sapphire heen. De bus was er zo te zien al. Met z'n drieën liepen naar de bus en gaven we onze koffers aan de chauffeur die ze weer in de grote kofferbak stopte. Nadat onze koffers waren ingeladen stapten we als één van de eersten in de bus. Helemaal achterin waren nog plekken over, waar we uiteraard gingen zitten. Kelsey ging helemaal aan het uiteinde zit, waarna Heather tussen mij en Kelsey ging zitten. Er was nog plek voor twee personen, maar stiekem hoopte ik dat niemand meer erbij zou komen zitten, dit was onze bus tijd. Er kwamen steeds meer studenten in de bus zitten. Na een tijdje waren de jongens ook aangekomen. Louis stapte als eerste in. Hij keek me recht in mijn ogen aan, maar verbrak de verbinding vrij wel meteen weer. Ik wou zo graag dat het weer goed zou komen tussen ons. Na Louis volgden ook Zayn, Liam, Niall en als laatste Harry. Tot mijn verbazing kwamen Zayn en Harry onze kant op gelopen en lieten zich neerploffen op de overige stoelen. ''Heey.'' Hoorde ik Zayn zeggen. Harry zweeg en glimlachte alleen. Ik glimlachte zwak terug en pakte mijn tas die voor Harry's voeten lag. ''Sorry.'' Mompelde ik terwijl ik mijn tas optilde en hem op mijn schoot zette. ''Maakt niet uit.'' Mompelde hij terug. Zo gingen onze gesprekken dus altijd, of het was zo'n standaard gesprek. Nadat de hele bus vol zat sloten de deuren zich en kwam de bus langzaamaan in beweging. ''We rijden!'' Hoorde ik Kelsey hard schreeuwen. Meteen greep ik naar mijn oor. ''Volgende keer wat zachter.'' Mompelde ik terwijl ik rond in de bus keek of ik Louis ergens zag zitten. Na een tijdje had ik hem gevonden, hij zat helemaal voorin naast Niall. Ik moest stoppen met zeuren en treuren en genieten van dit weekend, niets of niemand zou dat verpesten. Langzaam sloot ik mijn ogen en zakte wat onderuit. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en probeerde in slaap te vallen, voor mijn gevoel lag ik al uren zo. Plotseling voelde ik een warme adem steeds dichter tegen mijn oor blazen. Eigenlijk wou ik mijn ogen openen, maar dat leek me niet zo verstandig. Ik wachtte af wat er zou gaan gebeuren. Ik voelde me wat ongemakkelijk en doortrapt. Plotseling hoorde ik onverstaanbare woorden die van een hese stem kwamen, een stem die telkens mijn hoofd op hol brengt. ''Ik weet dat je me leuk vind.'' Waren de laatste woorden die hij uitsprak. Het leek alsof mijn hart wel voor eeuwig stopte. Hoe kon hij dat weten?

Ik had echt wat geschreven voor Zaterdag! Bleek dat ik het niet geactiveerd had Sorry! Vandaag na school weer een stukje! Mijn dag kan niet meer stuk! Ik heb mijn rapport bekeken (was bang om te kijken) en het blijkt dat ik sowieso overga naar Havo 3! En misschien wel naar Vwo! Ik ben nu zo opgelucht, ik heb nu extra tijd om te schrijven. Helaas ben ik volgend weekend niet online, omdat ik dan in Engeland ben.. Sorry daarvoor.. Ik hoop dat jullie dit stukje leuk vinden..