Chapter 9
-Percy Jackson-
Ik liep door de bossen. Ik doe dat normaal nooit, maar vandaag was het precies zo veel jaar geleden dat ik in Camp Half-Blood terecht kwam, dus ik kon niet slapen.
Ik kon de weg goed zien, aangezien alle paden verlicht werden door fakkels.
Ik liep al bijna aan het einde van het camp, bij de poort, toen ik ineens iets hoorde. Ik spitste zijn oren en keek naar het hoofdpad, het pad dat vanaf de poort, doorliep naar het grote meer.
Ik zag een meisje lopen. Ze had een grote, rode sweater aan, een spijkerrokje en een blauwe legging. Ooh had ze lang, bruin haar dat in een paardenstaart zag.
Ze zag er nogal benauwd uit, ook al probeerde ze dat te verbergen.
Ik ging haar achterna om te kijken waar ze heen ging.
Ze keek alsof ze niet wist waar ze naartoe moest. En ineens hoorde ze me achter haar lopen. Ze draaide zich vliegensvlug en keek me met grote, groene ogen, en met haar mond stijf dicht op elkaar aan. Zo te zien was ze geschrokken.
Ik stak mijn handen op om haar te kalmeren en te laten zien dat ik niet bewapend was.
'Hoi.' zei ik, maar het meisje keek me alleen maar aan.
'Wie ben jij?' vroeg ik toen.
'Eerst jij.' zei het meisje en ik knikte 2 keer.
'Ik ben Percy Jackson.' zei ik en het meisje leek zich te ontspannen.
'En... wie ben jij?' vroeg ik.
'Uh... Olive bell.' zei Olive. Ik glimlachte naar haar, en ze glimlachte terug.
'Jij bent Camp Half-Blood binnen gekomen.. niet iedereen kan dat.' zei ik en ze keek me niet begrijpend aan.
'Ja, mijn vader kon er niet door... waarom niet?'
'Dit kamp is alleen bedoeld voor Goden en Demi-Gods.'
'Wat?'
'Demi-gods... weet je niet wat dat zijn?'
Het meisje schudde zijn hoofd, waardoor haar paardenstaart heen en weer ging.
'Oh daar kan Chiron je wel bij helpen.'
Het meisje zei nog steeds niets, en volgens mij kwam dat omdat ze nog steeds niet helemaal op haar gemak was.
'Kom, ik breng je naar hem toe... hij is zeker weten nog wel wakker, volgens mij slaapt die vent nooit.'
Ik liep voor Olive uit en ze volgende me, op een afstandje.
We liepen naar het houten huis van Chiron en ik klopte drie keer op de deur. We hoorde wat gerommel en de deur werd open gemaakt.
Achter me hoorde ik Olive naar adem snakken.
Ik keek achterom en zag dat ze lijkbleek weg was gestrokken. Kan ook niet anders. Voor het eerst in haar leven, denk ik, zag ze een echte centaur.
Chiron was namelijk een centaur. Een mens, met een lichaam van een paard.
'Percy Jackson, wat brengt jou hier op dit late uur?'
'Hallo Chiron. Ik heb iemand meegebracht. Ze is nieuw hier en ik denk dat ze nog wat uitleg nodig heeft.' Ik gaf er een knipoog bij en Chiron wist meteen waar het over ging.
'Aah ja, kom binnen, kom binnen.'
ik liep samen met Olive de hut binnen en we gingen zitten.
Er zijn nog geen reacties.