1.8| Return.

Mijn snelle voetstappen naderden het Elena’s huis. Net op het moment dat Stefan de drempel afstapte. Ik versnelde mijn pas. Snel stopte ik mijn voet tussen de deur, die met volle kracht dicht gegooid werd.
‘Hallo, Elena,’ mijn stem leek de stille nacht te doorboren. Elena’s schouders schokten waarna ze een seconde bleef stil staan om zich vervolgens om te draaien.
‘Wie ben je? Wat doe je hier? Wat wil je?’ haar toon was argwanend, ze was op haar hoede. En terecht.
‘Rustig, Elena. Een vraag per keer,’
Ze haalde diep adem. ‘Wat doe je hier?’
‘Ik ben hier om je te helpen. Ik zorg ervoor dat ze sterven, Klaus, Rebekah, Kol, wie je maar wilt,’ zei ik terwijl ik haar recht aankeek.
Haar ogen vernauwden zich, ‘Waarom zou ik je vertrouwen?’
‘Heb je een andere keuze? Ik dacht het niet, niet als je Elijah wilt sparen,’
Ze ging er niet verder op in, in plaats daarvan nam ze me helemaal in zich op, terwijl haar blik steeds meer argwanend werd. ‘Wie ben je?’ vroeg ze met een zelfverzekerde stem.
‘Waarom vraag je me niet eerst binnen? Dan kunnen we daar praten?’ probeerde ik.
‘Wie ben je?’ haar toon werd dwingender.
‘Laurentia, maar noem me maar Lauren,’
‘Lauren wie?’ drong ze aan. Ze stelde zich duidelijk niet tevreden met mijn korte antwoord. Om haar vertrouwen te winnen zou ik meer prijs moeten geven dan ik wilde. Ik zoog een grote hap lucht naar binnen voor ik antwoord gaf.
‘Laurentia Mikaelson,’ kwam er onzeker over mijn lippen. Elena deinsde achteruit terwijl ze me met wijd opengesperde ogen aankeek.