Step 3 - Jealousy

Het was zaterdag en tijd voor Lily’s derde plan binnen één week. Hoewel het slagingspercentage er tot nu toe niet erg veel belovend uitzag, was ze er van overtuigd dat het dit keer beter zou aflopen. Ze kon niet geloven dat ze hier niet eerder op was gekomen, want dit was nog een wijze les die ze had getrokken uit de vele romcoms die ze afgelopen zomervakantie had gezien; jaloezie zorgde ervoor dat mensen zich niet meer in de hand hadden en per ongeluk hun diepste gevoelens lieten zien. Dat was perfect, want het was overduidelijk dat Albus en Scorpius stapelgek op elkaar waren maar dat ze gewoon veel te verlegen waren om dat openlijk toe te geven. Een beetje afgunst en het verschrikkelijke idee dat Albus misschien iemand anders zou vinden als Scorpius niet snel handelde was alles dat nodig zou zijn om de waarheid aan het licht te laten komen.
      Gek genoeg dacht Hugo daar anders over. “Waarom?” was het enige dat hij wilde weten nadat Lily hem haar meesterlijke idee had uitgelegd. Ze stonden onopvallend naast de tribune van Gryffindor op het Quidditchveld en Lily’s ogen zochten het handjevol toeschouwers af op zoek naar de ene helft van het droompaar. Ze vond hem, en ze was content om te zien dat hij naar zijn wederhelft zat te kijken, die hoog in de lucht rondzweefde om de vooruitgang van het team in de gaten te houden. Ze meende een dromerige blik in Scorpius’ ogen te zien.
      Ze zuchtte vergenoegd. “Kijk dan toch naar die smoorverliefde blik, Hugo. Ik daag je uit om me daarna nog eens te zeggen dat ik me hier niet mee zou moeten bemoeien.”
      Hugo volgde sceptisch haar blik. Hij wachtte een paar seconden om een goed afgewogen antwoord te kunnen geven. “Je moet je hier niet mee bemoeien.”
      Lily wilde hem weer eens bestraffend toespreken voor zijn weinige vertrouwen in haar, maar dat vergat ze toen ze zag dat de zeven Gryffindors afdaalden. Ze kon de stem van haar broer nu horen terwijl hij zijn spelers toesprak. “Goed gevlogen! Houd dat vast, dan is die Cup van ons. Tot dinsdag. Wees op tijd!”
      Lily keek weer op naar de tribune en zag dat degene die ze had geregeld om het plan in uitvoering te brengen al over het gras naar Albus toe stapte. Albus leek nogal verbaasd toen Almira Zabini opeens voor zijn neus stond, maar Scorpius, die van een afstandje toekeek, zag er absoluut verbijsterd uit. Lily moest de neiging om van vreugde in haar handen te klappen en hyperactief op en neer te springen onderdrukken.
      “Hoe heb je haar eigenlijk zo ver gekregen dat ze meewerkte?” vroeg Hugo, die alleen oog had voor het knappe Ravenclawmeisje.
      “Connecties, Hugo. Ik moest laatst jaar met haar samenwerken voor dat grote History of Magic project en we konden heel goed overweg.” En Lily had Almira dat leuke paarse sjaaltje dat ze niet meer verkochten beloofd, maar dat liet ze liever achterwege. “Kom op.” Ze pakte haar neef bij zijn arm en trok hem mee achter de tribunes, tot waar Scorpius ongeveer stond. Op die manier konden ze meeluisteren en een glimp opvangen van wat er gebeurde maar zouden haar broer en zijn vriend hen niet zien.
      Albus en Almira schenen hun gesprek beëindigd te hebben. Nog steeds met een verwonderde uitdrukking op zijn gezicht kwam Albus hun kant op. “Hey Scorp.”
      “Hoi Al. Wat wilde zij van je?”
      “Het werkt,” fluisterde Lily triomfantelijk.
      “Ze vroeg me mee naar het eindejaarsbal.” Hij klonk alweer verbaasd. “Ik snap niet waar dat opeens vandaan kwam. Het duurt nog vier maanden, en bovendien heb ik haar nog nooit eerder gesproken. Ik wist niet eens dat ze mijn naam kende.”
      “Iedereen kent je naam, Potter,” merkte Scorpius glimlachend op. “Wat heb je tegen haar gezegd?”
      “Dat ik het erg vriendelijk vond, maar dat ik geen interesse in haar had.”
      Scorpius haalde bijna onverschillig zijn schouders op. “Het is toch schattig dat ze het je vroeg.”
      “Schattig?” piepte Lily.
      “Ik heb een douche nodig,” zei Albus. “Ik zie je zo wel in het kasteel.”
      “Is goed. Tot zo.”
      De twee jongens liepen weg, maar Lily bleef bevroren zitten. “Schattig? Schattig? Zo hoorde het niet te lopen!”
      “Pech,” antwoordde Hugo afwezig. “Zeg, denk je dat Almira met mij naar het bal zou willen gaan?”


Next: Step 4 - Declarations of love