Step 2 - The first kiss

“Misschien was mijn vorige aanpak niet subtiel genoeg,” mijmerde Lily.
      “Niet subtiel genoeg?” Hugo was zo verbijsterd dat hij niet goed lette op wat hij deed. Hij hield zijn lepel zo scheef dat de pompoensoep met een plons weer op zijn bord terecht kwam. “Probeer je te zeggen dat er iets van subtiliteit in zat? Merlin, Lily, je hebt geprobeerd om ze te dwingen samen in een lokaal te verblijven. Ik snap hoe dan ook niet wat je daarmee wilde bereiken, want ik zie niet in waarom ze elkaar dan opeens zouden kussen, maar daarnaast is het ook nog eens tegen een heleboel schoolregels en heb je hoogstwaarschijnlijk zelfs een aantal wetten gebroken.”
      “Kussen, kussen,” mompelde Lily. “Dat is belangrijk, dat is de gemakkelijkste manier om alles in één keer duidelijk te maken.”
      “Luister je wel?”
      “Ik heb het!” Lily sprong enthousiast op en sprintte de Great Hall uit. Hugo keek haar zorgelijk na, waarbij hij voor de tweede keer niet lette op wat hij deed. Helaas goot hij de soep dit keer niet netjes op zijn bord, maar belandde het spul op zijn schoot.

“Dit werkt gegarandeerd,” verzekerde Lily Hugo.
      “Wat werkt?” vroeg hij argwanend. Ze zaten midden in de Common Room, dus Hugo hoopte dat Lily’s nieuwste idee niet inhield dat ze een gevaarlijk beest los wilde laten of iets dergelijks. Hij zag echter nog geen kooi met een schuimbekkende weerwolf, dus tot zover leek het goed te gaan.
      “Dat zie je zo wel.”
      “Ik denk dat ik het liever nu zou horen.”
      “Zodat je me kunt saboteren? Ik dacht het niet.”
      Albus kwam door het portretgat. Zijn haar was nog nat van de douche na de Quidditchtraining, maar het stond desondanks net zo koppig alle kanten op als altijd. Scorpius zat op een van de banken te lezen. Albus ging naast hem zitten en dat was het moment waarop Lily haar toverstok trok. Ze dirigeerde een bosje groene takjes dat eerst onopvallend bij het plafond had gezweefd naar een plek precies boven de bank en de klokjes die aan het bosje waren bevestigd begonnen te klingelen.
      Scorpius en Albus keken verward op en de andere leerlingen in de Common Room vielen stil. “Is dat een maretak?” vroeg Albus verbijsterd.
      “Ik denk het wel,” antwoordde Scorpius fronsend.
      Albus schudde zijn hoofd. “Maar het is april…”
      “Lily, wat heb jij toch met Kerst?” fluisterde Hugo. Lily gaf geen antwoord, want ze wilde haar grote succes graag zien.
      Albus was over zijn aanvankelijke verbazing heen en stond op, met zijn ogen nog steeds op de maretak gericht. “Eh, juist. Ik denk dat ik even - hey!” Lily kon haar gegiechel nauwelijks bedwingen toen haar broer uitvond dat hij niet van zijn plek kon komen. “Wat in Merlins naam moet dit nou weer voorstellen?” vroeg Albus geïrriteerd.
      James, een van de aandachtige toeschouwers, gaf lachend antwoord: “Je weet toch wat je moet doen als je met iemand onder een maretak zit?”
      Albus begon rood te worden en ook Scorpius keek een beetje ongemakkelijk omhoog. “Is er niet een of andere tegenvloek?”
      “Vast wel,” zei Albus. “Maar ik ken hem niet. Het zal een eeuwigheid gaan duren voordat iemand die vindt.”
      Scorpius knikte. “Nou, dan is er maar één oplossing.”
      “Wat?” Albus was inmiddels knalrood. “Nee, er moet -”
      Scorpius gaf hem een kus op zijn wang en de belletjes stopten met rinkelen. De maretak viel uit de lucht en Scorpius ving hem op. De andere leerlingen zagen dat het schouwspel was afgelopen en keerden lacherig weer terug naar hun vorige bezigheden, maar Albus trok zijn toverstok en stak het kwaadaardige plantje in brand.
      “Ik geloof dat dit ook niet helemaal je bedoeling was.”
      Lily sloeg een hand tegen haar voorhoofd. Hoe had ze zo stom kunnen zijn deze mogelijkheid tot valsspelen over het hoofd te zien? “Nee Hugo, dit was niet mijn bedoeling.”
      “Dus nu geef je het op?”
      Ze kon niet geloven dat hij zowaar nog hoopvol klonk. Hij zou beter moeten weten.


Next: Step 3 - Jealousy