25. The Place To Feel The Love.

De dag van het vertrek naar Parijs.

''Veel plezier schat.'' Mompelde mijn moeder terwijl ze een kus op mijn wang drukte en mijn koffer in mijn handen duwde. Gister na school was ik tot s'avonds laat bezig om mijn koffer in te pakken, na lang ploeteren wist ik zeker dat ik alles had ingepakt wat ik de komende week nodig zal hebben. Na al die dagen was ik toch eindelijk wel over het verlies van Sapphire heen, het koste me veel tijd en moeite, maar het was me uiteindelijk toch gelukt. Ik beet even op mijn lip terwijl ik mij koffer op de grond zette en ermee naar de voordeur liep. Ik baalde heel erg dat ik de na dat gesprek met Louis niet meer normaal met hem had gesproken, als we een gesprek hadden ging het alleen maar over school en niks anders, daarvoor konden we uren kletsen over koetjes en kalfjes. Ik mis Louis, hij was zó anders dan al die andere jongens het leek net alsof hij me werkelijk begreep. Hij was de enige waar ik echt alles aan vertelde, wat er in mijn hoofd rondspookte, wat ik voelde op dat moment en nu is dat voorbij door zo'n een stomme.. Ik keek bedenkelijk rond waarom praatte hij niet meer tegen me? Had ik iets verkeerds gedaan of gezegd? Was het zo erg dat ik hem écht alles vertelde? Vond hij het erg om een vriend van mij te zijn? Allerlei vragen spookten door mijn hoofd. Ik werd uit mijn gedachten geholpen door mijn moeder. ''Am zullen we gaan? Anders kom je te laat.'' Zei mijn moeder met een zwakke glimlach op haar gezicht. Ik knikte langzaam en volgde mijn moeders voorbeeld, die met mijn koffer in haar handen het huis verliet en naar de auto liep, waarna ze mijn koffer in de kofferbak plaatste en bijna direct in de auto stapte. Ik stapte ook de auto in, waarna ik mijn gordel om deed en wachtte totdat mijn moeder de auto zou gaan opstarten. Twee jongens kunnen een week Parijs toch niet verpesten? Of toch wel?

Sorry, Sorry, Sorry! Het spijt me zó erg! Ik beloof jullie nu dat ik VEEL vaker ga schrijven. Ook dit hoofdstukje is niet zo lang, ik beloof jullie morgen of misschien vandaag nog een stukje!